Niets is wat `t lijkt.

Gisteravond kwam ik precies een week na mn vertrek opnieuw aan op de camping in Bad Tolz ( Beieren).Het was een rare week..

Mijn auto stond hier eerst bij een garage die de eerste 2 weken geen tijd had of wilde maken.... De verzekering stelde voor om m daarom voor reparatie naar Nederland te vervoeren waar ik niet mee accoord ging..Volgens de ADAC ging het slechts om n eenvoudig mankement: de bobine, voorheen nooit van gehoord ! Mn auto werd na 3 dagen naar een dorp 17 km verderop afgevoerd,waar ze er wel naar wilden kijken...Leek het eerst tamelijk uitzichtloos door de tegenslagen mbt de autopech en t vergeten van het paspoort, niets is wat t lijkt.

Ik zit hier op dit moment lekker aan het meertje naast de camping en dacht dat ik alleen was. Ik heb hier een stil plekje gevonden om mn yogamat uit te rollen en wat oefeningen te doen. Ook afgelopen dagen ervoer ik de fijne doorwerking van yoga. Vertrouwen , kracht en mn innerlijke rustpunt voelen.

Het is lekker hier,vogelgeluiden, wat geruis van verkeer op de achtergrond en n zacht briesje.Terwijl ik me concentreer op mn oefeningen bemerk ik plots dat ik hier samen ben met tientallen anderen. Op het eerste gezicht ben ik hier alleen,maar verdiep ik mn aandacht ,blijken er werkelijk enorme aantallen babykikkertjes over t strandje te huppen. Mn gedachten dwalen af naar Australie, de laaste week van mn trip was ik aan de noordelijke, tropische kust bij Daintree Forrest.Ook daar een verlaten strand dacht ik.Tot ik me focuste en omringd bleek door honderden minicrabbetjes, so cute !

Niets is wat t lijkt, hoe vaak heb ik dat zinnetje wel niet in mn hoofd gehad..

Mn auto had n goede checkup gehad, geen garantie voor een probleemloze reis.Een vriendschap die niet bleek wat ik dacht te zullen zijn,verwachtingen bijsturen maar weer. Maar ook plotselinge vriendelijkheid van volslagen vreemden. Ik blijf mn levensmotto vasthouden, vertrouwen houden, leven in verbondenheid..Verzekering die traag werkt en zelfs tegenwerkt, overgeleverd zijn aan burocatie.. Regeltjes, papieren..Reisplannen en toekomstplannen, alles is onderhevig aan veranderingen en weer : het loopt altijd anders.

Meegaan op de stroom, go with the flow...Daar heb ik afgelopen maanden en afgelopen week weer een flinke beproeving in gehad en doorstaan.

Vanuit onverwachte hoek kwam er een oplossing! Mijn kanjer van een zoon Niels kwam met een idee. Hij had 5 jaar in Frankfurt gewoond en ooit ook s een auto voor een maand nodig gehad. Veel goedkoper om dat via een particulier te regenen. Drivy heette de site waar hij voor mij een auto kon regelen voor een week. En niet zo maar een, een vette Audi A6, station, diesel. De vriendelijke eigenaar bracht m zelfs naar de camping, zodat ik een week geleden mn reis naar Greifenburg kon vervolgen. Met deze powerbak zoefde ik door de bergen en sloot ik me maandagavond bij de rest van de groep piloten aan.

Ik heb een aantal fantastische dagen gehad in Greifenburg. Het weer was wisselvallig, maar de sfeer zat er goed in. Mooie vluchtjes kunnen maken en mezelf weer kunnen verbeteren op bepaalde punten. Stond ik een aantal jaren geleden op t punt om te stoppen met deze sport...niets is wat t lijkt. Ik heb t plezier erin absoluut terug gevonden!Vliegen is voor mij vrijheid, vrijheid in je hoofd. Je MOET je hoofd leegmaken om te kunnen vliegen, anders kun je je niet focussen. Ik sta nog maar in de startblokken wb deze sport, maar ben op de goede weg. Vanuit de lucht heb je overzicht, alles valt weg, concentratie , leven in het nu, daar gaat t om.

Het paspoort werd door zus Mieke opgestuurd, ook daar weer de nodige beproevingen. Op de Postnl.site is alles duidelijk, maar opnieuw niets is wat t lijkt...Door t ontbreken van postkantoren, ben je genoodzaakt om het via agentschappen te regelen...Tsja, en die hebben amper ervaring met t aangetekend opsturen van officiele documenten..Dus...Uiteindelijk is t paspoort afgeleverd, mèt vertraging, maar wel op de goede plek.

De laatste avond in Greifenburg werd ik door een Duits stel uitgenodigd wat mee te gaan drinken. Ze hadden me wel gezien in mn auto, ik had van mn Audi mn huisje gemaakt. Ik sliep erin, ik lag erin te lezen terwijl t regende. Onder de klep stond ik mn vele bakken koffie te maken . Geen slecht leven !

Toch roept dat bij sommigen iets van "medelijden"op,hoe kun je je als caravanbewoner voorstellen dat iemend ervoor kiest om zo te reizen???En opnieuw: niets is wat t lijkt. Ik vind het heerlijk en ondanks dat ik n tent bij me had, verkoos ik de eenvoud van mn auto. Zo toerde ik weken door Oz, niets mis mee en opnieuw ervaar ik hoe weinig je nodig hebt.

Gisteren moest ik de Audi afleveren bij de eigenaar. Hij zou samen met mij naar de garage 17 km verderop gaan om daar mn eigen auto op te halen. Wilde er geen geld voor hebben, dat spaarde mij n dure taxirit uit. Heel vriendelijk dus. Maar..ook nu weer, het loopt altijd anders ! Om 17uur zou ik bij m zijn, maar om 16.45 kreeg ik n telefoontje dat hij met pech langs de weg stond ! Hahaha,hoe bizar ! Vervolgens heb ik m met zn eigen auto opgehaald daar waar hij met zn busje gestrand was. De ADAC zou de bus later op komen halen. Tesamen reden we naar de garage en kon ik mn eigen auto opnieuw als mn huisje inrichten. De Duitser bedankte ik met een fles Obstler en housegemachte Karntnische jam, spontaan had hij t vervoer een stuk praktischer en goedkoper voor me gemaakt.

Vandaag ben ik nog in Bad Tolz, omdat ik niet elke dag in de auto wil rijden. Ik trek zo mn bergschoenen aan en laat me even verderop met n kabelbaan omhoog brengen. Daarna lekker lopend terug, trainen voor de GR 70 ! Morgen trek ik richting Frankrijk, nu maar hopen dat het reizen komende weken zonder al te veel tegenslagen verloopt. Maar er zal vast wel weer iets compleet anders lopen ..Ik zie het wel, het leven geeft je precies wat je aankan..

l