Eerste rang

Ik heb een fantastische dag gehad op Rottnest Island. Altijd fijn om op n eiland te zijn. Ik had n fiets gehuurd en ik koos voor de korte route. Gelukkig maar, want t waren flinke heuvels daar op Rottnest. Prachtige baaien, heerlijke stranden, brandende zon dus toppie!

Ik heb ze ontmoet die super schattige quokka's. Wat n leuke ,komische beestjes, net kleine hondjes. Ze klemden zich gewoon vast aan mn hand om vervolgens  heel voorzichtig aan  mn zoute vingers te likken.  Oh oh, wat miste ik opnieuw n hond naast me tijdens mn reis...

Ik voelde minder vertedering voor de enorme,zwarte slang die op t strand vlak naast mij onder n rots tevoorschijn kroop....Brrr, wat n indrukwekkende verschijning, ik ben natuurlijk ook niets gewend,  maar het blijft schrikken. Slow schoof hij of zij " de weg "over om n poging te doen  bij de rotsen omhoog te komen. Hij had genoeg toeschouwers, misschien ook daarom wat last van faalangst. Het lukte m niet en na verschillende pogingen koos hij n alternatieve route. Het lag daarna toch echt minder relaxed, ik was steeds allert voor n nieuwe ontmoeting met deze local.

Lekker, met n rozig lijf, geslapen na dagje eiland. Geen enge dromen gehad. Om vervolgens eind  volgende dag in York aan te komen.Hoe Engels klinkt dat hè,  het stikt hier van de Engelse history. Ik belandde op n simpele outbackcamping met een zee van ruimte. Zat plekken, amper bezet.

Ik streek  met n  koud biertje neer  voor de campkitchen en groette  wat andere gasten die t gezellig gemaakt hadden en romantisch een kaarsje en n zacht muziekje op hadden. Zij rond de 50 en Aziatisch,  hij flink op leeftijd. No worries, relax...

Allles leek fijn.....Totdat.....er een combinatie met veel bombarie t terrein op reed..een dikke 4x4 met n huge caravan erachter. En waar ging die gast staan...? Juist, precies naast de tortelduifjes.. Ik had plaatsvervangende schaamte, zoveel ruimte en uitgerekend bijna lepeltje lepeltje... Vervolgens werd de hele combinatie door de luidruchtige bestuurder  in gereedheid gebracht voor de avond. Er kwamen  ook nog een vrouw tevoorschijn en een klein poedeltje. Die continu geroepen werd,  de poedel dus...

Ik zat eerste rang, was getuige van n bijzondere voorstelling.  De Aziatische vrouw kreeg n mobiel in de handen gedrukt om foto's te maken van t schouwspel. De hele combinatie werd uitgeklapt, er kwam n volledige  keuken tevoorschijn. Er werd gekookt de tafel werd naast t kaarslicht geplaatst.  2 felle lampen kwamen aan en de vrouw en poedel zaten pontificaal voor het hele gebeuren.  Het arme hondje werd bijna doodgeknuffeld.  Wat was hier gaande...Wat voor leed had zich hier afgespeeld??? De buurman zat gedeprimeerd met wat kaarsjes aan, de muziek viel weg. Vervolgens werd er geklust aan de combinatie en luidruchtige gecommuniceerd met de poedel.

Ik had t met de tortelduifjes te doen..potdorie,  wat n verstand ! Maar de Aziatische dame bleef lachen en foto's maken. Ze liep nerveus hen en weer.Haar partner zat er minder vrolijk en  enorm opgelaten bij. Ik kon de spanning voelen..

Ik heb met verbazing dit gedoe gevolgd, moest inwendig lachen, maar was blij dat hij niet naast mij was komen staan. Ik had niet lief gelachen, was waarschijnlijk met mn overdreven gevoel voor rechtvaardigheid het gesprek aangegaan.  Australië is zo enorm groot...maar voor sommigen blijkbaar nog te klein..

De volgende ochtend vertrok de combinatie al voor dag en dauw. Met veel lawaai en met n blaffende poedel...