Seven days with Anna

Terugkijkend op de laatste 2 weken realiseer ik me wat n rare tijd ik heb gehad.. Corona is the talk of the town.Australië loopt n paar weken achter op de rest van de wereld. Net zoals bij ieder ander, stond en staat het leven in t teken van C...De wereld op zn kop, angst,paniek, verdriet,vertwijfeling, ongeloof, verzet, agressie,onbenul, zeg t maar....

Het plan was dat ik vriendin Anneke(Anna) 15 maart van t vliegveld in Adelaide zou halen. Spannend,  want diezelfde dag werd aangekondigd dat Australië zn grenzen om 24uur zou gaan sluiten!. Potdorie, om 21uur verscheen ze door de douane, wat waren we opgetogen dat t haar gelukt was om op tijd " binnen " te zijn voordat Australië op slot ging. We vormden een duo penotti, blanke Anna en bruine ik. Thelma & Louise 2.0. We kwamen er al snel achter dat wij heel goed samen konden reizen, het hoofd konden bieden aan veel stress en onzekerheid en ook nog de humor konden bewaren. 

Met de komst van Anna kwam er ook een heleboel informatie mee vanuit Nederland. Veel akelige info die voor onrust en veel onzekerheid  zorgde. Waar we eerst zo blij waren dat ze er was, rees al snel de vraag of ze ook al weer zsm terug zou moeten! Wat was wijheid,? In ieder geval besloten wij er t beste van te maken en dat is gelukt!

We verbleven 3 nachten in n hostel in n private room, Anna moest natuurlijk bijkomen van haar reis, dat ging haar goed af!. Met de zurige lucht van marihuana om ons heen lukte t ons prima om daar in de goede flow te blijven hahaha. We verbleven in t Glenelg beachhostel, vlakbij Adelaide ,populair bij backpackers. Elke keer dat we langs de " buren" liepen zagen we hetzelfde plaatje. Een muffe menscave boordevol spullen, verveelde blokes in bed , vastgeklonken aan hun mobieltjes., overal boots met enorme afmetingen. Op het balkon een social meeting van blowende Fransen,  Aussies en Germans.

Wij namen toen al wat afstand .,maakten grappen of  die boys al in quarantaine waren, wisten wij veel hoe snel t allemaal zou gaan...? Een potentiële broeihaard, dus zoveel mogelijk op pad en in de fresh air. 

We planden onze maaltijd salades met 'n fles wijn on the beach. Prachtig om de kleuren van de lucht langzaam te zien veranderen. Geroezemoes op de achtergrond van relaxte lui die net als ons toen nog niet wisten hoe snel 't zou gaan veranderen. 

We bezochten Adelaide maar kort, Anna had er 35jaar geleden gewoond en t was n beetje n sentimental journey.Weinig herkenning en we besloten de 3e dag richting t noorden te gaan. Dagelijks Corona berichten vanuit Nederland . Niet overal Wi-Fi,  We dealden ermee..

Dat de C-paniek ook in Australië begon door te dringen werd ons plots heel duidelijk.  Ik belde met n campsite om n unpowerd place te reserveren en werd geweigerd..Als Nederlander was ik niet welkom, ze wilde haar eigen mensen beschermen... Die kwam goed binnen bij ons, wat konden wij gaan verwachten  de komende tijd...

Via de  wijnstreek Barossa Valley ( oa Lindeman het toppertje bij Albert Heyn) reden we door naar een stek waar we wel welkom  waren. Potdorie,  welkom maar erg slecht aangegeven . In de  schemer nog ff de weg gevraagd en n fles wijn gescoord en met donker kwamen we aan op de oval in Mt Pleasant

Ach, wat was t ergste wat er kon gebeuren hadden we al ingecalculeerd.We hadden een auto, sliepen achterin, hadden water,eten en wijn.we could handle it. De volgende ochtend stond de manager al vroeg voor onze snufferd  en ik trok mn beurs. In plaats van ons te laten betalen, kregen we een vette glimlach en n gratis verblijf. So friendly.

We trokken door richting t noorden, plan was om vanaf 24 maart een camel trek van 5 dagen te gaan doen in Flinders Ranges. Dwz we zouden samen met de kamelenboer de camels ophalen uit hun verblijf in de woestijn. Dan met de hele karavaan terug lopen naar hun stal in Blinman.Een prachtig avontuur. Puur natuur, slapen in swags, uniek, geen andere toeristen erbij. Just the farmer & the humps & is.

Het mocht niet zo zijn, onze plannen verliepen volledig anders. De berichten vanuit Nederland werden verontrustender  de druk opgevoerd en Anna besloot om op zeer korte termijn  weer naar huis te gaan. Een moeilijke keuze, wat is wijsheid in zo'n situatie waarin niemand wereldwijd  weet welke kant t opgaat... Ik zou sowieso blijven tot 12 juni, dat gaf nog heel veel ruimte. Anna zou "maar" n maand blijven. In die tijd zou alles nog lang niet under control zijn..

We baalden er beide enorm van, maar besloten er t beste van te maken! We vonden onderweg n heerlijke plek in Melrose, we waren hartstikke welkom op de campsite daar met Mount Remarkable als achtergrond.s avonds in de plaatselijke pub gegeten, een beer gedronken om toch nog n beetje in de mood te blijven.  

De volgende dag via mc Donalds (koffie met WiFi) in Port Augusta naar Flinders Ranges. Machtig mooi daar! Zo'n oude streek, je boelt t aan de aarde..Ik was er 5 jaar geleden ook al zo door geraakt. Anna 35 jaar geleden! We streken neer bij Rawnsley park station  vlakbij Wilpena pound. Een enorme krater waar mooie uitkijkpunten zijn en fantastische wandelingen. En ja hoor, ook hier hadden wij eerder gebivakkeerd, ik 5 jaar geleden, Anna 35 jaar....

Geen bereik daar, wel vriendelijke mensen en een fantastische omgeving! Dat hadden we maar weer in the pocket vertelden we elkaar 10x op n dag. Fuck Corona !

De volgende dag met zonsopkomst opgestaan om de wandeling naar Rawnsley s Bluft te maken, een afstand van zo'n 15 km, maar hitte en steile beklimmingen zou maken dat we daar to h een flinke poos mee bezig zouden zijn. En we moesten nadien weer richting Adelaide ... Anna is n flinke, dat wist ik al, maar na deze uitputtende klauter en afdaal partijweet ik t helemaal zeker . Ook zij is n tough cooky!!!. 2 versleten knieën, veel pijn en dan toch zonder mopperen eze tocht maken, respect. We werden beloond met n prachtig uitzicht over de enorme vlaktes, Wow, Wow, wow, ...hier hadden we kunnen lopen met de kamelen karavaan, maar plan B was ook fantastisch.

Na Flinders weer hup hup naar Melrose. Daar zou een trouwerij plaatsvinden, maar vanwege t C gebeuren was alles aangepast.Nu stond er n tent buiten, het aantal genodigden  was ingekort, maar de gitaarmuziek klonk prachtig in de verstilde, donkere sterrenhemel. Een beetje vrolijkheid in angstige tijden.

De volgende dag richting Adelaide  ,waar Anna om 22.30 per vliegtuig via Abu Dhabi zou vertrekken. Spannend,niets was nog zeker...Ik bleef als n terriër in haar omgeving, zou ze niet door kunnen,  nam ik haar weer mee terug de Bush in.. Haar vluchtreservering was niet te vinden, ze kon niet mee...Anna ontpopte zich tot n pitbull en liet Emirates  zweten en voor haar aan t werk gaan. De fout lag bij hun, en na een spannend uurtje hadden ze t voor elkaar.. ze kon Australië verlaten en ik bleef achter.

We hebben elkaar heel , heel stevig vastgehouden, wat een avontuur, maar vooral ook wat n fantastische tijd. Wie had dat n week geleden kunnen bedenken...Anna did Australia in one week...

Ik reed in pikkedonker naar de campsite, waakzaam voor de kangoeroes on the road. Me heel goed beseffend dat ik er nu helemaal alleen voor stond in dit verre , enorme continent. Niet wetend of Anna door kon vliegen of zou stranden in Abu Dhabi.

Ik schonk me op de muisstille camping n glas wijn in, het was inmiddels 24uur..had een ernstig overleg met mn verstand en intuïtie en besloot de uitkomst  te volgen.. Morgenvroeg zou ik maken dat ik hier weg kwam uit S- Australië,  Ze gingen de borders sluiten tussen de deelstaten en dan wil ik niet hier zijn. Te veel mensen, te weinig zon en inmiddels ook uitgekeken op de kustlijn en. Ik wilde naar Queensland,  zon, ruimte, outback, cowboy land. Fantastisch,  maar wel 1500 km verder !  Hit the road !!!