Saisons

Saisons

        Vanuit de Cevennen reed ik deze week via de Ardeche door naar de Drome.Mijn meest geliefde plek hier in Frankrijk. Althans tot nu toe...Er is nog veel te ontdekken...

De herfst doet zn intrede in t leven en de omgeving hier en dat in ruimste zin van het woord..Paddestoelenfeesten worden aangekondigd, een slecht jaar dit keer vanwege de aanhoudende droogte. Het jachtseizoen is weer begonnen en regelmatig zie ik nerveuze mannen in fluoriserende hesjes aan de kant van de weg staan. Opgewonden hondengeblaf klinkt door de dalen.Nevelige bergen,stilte ,kasteeltjes en huisjes op eenzame hoogtes..Soms een beetje voorzichtige warmte,afgewisseld met vurige kussen van de zon..Om vervolgens weer opgevolgd te worden door een koude nacht ..

Wisselingen, warmte,kou,.Overvloed en schraalte..De natuur geeft en de natuur neemt..Een biotoop op zoek naar balans, natuurlijke balans..Zoals t in relaties tussen mensen ook verloopt..

.Het is een voortdurende dans, zoeken naar balans, balanceren,de verschillende passen wisselen elkaar af. Van elkaar af, naar elkaar toe... Woorden,zinnen,afstemmen,voelen, luisteren...met je hart..

Jassen zijn er om je te beschermen tegen de regen, truien tegen de kou..Maar wat kan je behoeden voor kou in je hart...?

Ik laat mn hart niet ijzig worden,dan ga ik  de warmte opzoeken die ik zelf creeer..Me omringen door een denkbeeldige warme deken,.Door het zonnetje in mezelf te voelen, met acceptatie van de gure herfstwind en koude winternachten die soms plots onaangekondigd optreden... Om te vertrouwen dat de lente weer aanbreekt, een nieuw begin met de sprankeling van nieuw leven..

Gisteren heb ik n berg beklommen, vooraf gegaand door een wandeling langs enkele wijnvelden. Ik trof er een kerkhof aan en in de verpletterende stilte vond ik er honderden graven.Herfstkleuren gaven deze kille omgeving nog wat warmte.Elke steen en monumentje zn eigen verhaal.De vaak  ontroerende teksten spraken voor zich..Konden deze personen werkelijk  terug kijken op goede en tevreden seizoenen in hun leven? Of hadden onuitgesproken woorden  een kille sluier over hun hart gelegd..Laat de tijd en de seizoenen je niet inhalen tijdens de korte tijd dat we hier zijn. Geef lucht aan je gevoel, zoek samen naar de zon.

De zielen doolden er nog een beetje rond kon ik voelen, hun seizoenen waren voorbij en een nieuwe dimensie was voor hun aangebroken...Misschien is er een 5e seizoen wat wij nog niet weten?

Ik wil zo graag vasthouden aan de zomer, de warmte,..maar kan niets afdwingen.De natuur bepaalt.

Ik heb een plekje gevonden op de berg waar ik dacht aan diegenen waar ik zoveel om geef. Sommigen hebben een handje van boven nodig,anderen mogen diep in hun hart voelen in welk seizoen we samen zitten..En waar we heen willen..Het leven is zo kort,koester het met diegenen die je lief zijn.

Ik denk aan mn naasten die in een zware orkaan zitten, de natuur bepaalt...Ik zou ze een beetje zonneschijn willen geven om de vernietigende gevolgen  wat af te zwakken..Ik denk aan die heftige , wisselvallige buien die ik ondervind met een  geliefde, verschillende luchtstromen die botsen,hoge druk gebieden, occlusiefronten.onwrikbare natuur, woorden als bliksemschichten, die schade aanrichten,,die allerlei stof doet opwaaien..kortsluiting,.een onrustige overgang naar een nieuw seizoen?de natuur bepaalt..

Zoekend naar een oase in de woestijn...Omdat ik weet dat die er is..Vertrouwend op de stroom van het leven, de seizoenen, de zon,de warmte,de liefde......Wil ik zuiver blijven,zonder mn hart dik in te moeten pakken. Mijn natuur bepaalt.