Ochtend momentjes

Het is 7.15 en ik zit in de eerste zonnestralen van de nieuwe dag. Dat is een van de fijnste momenten  voor me . Op t plekje even verderop liggen 2 blokes nog te knorren in hun swag, een ervan schoof gisteravond bij mij aan.Hij was wat homesick en had behoefte aan n praatje. Het werd een mooi gespre. Ze zijn  onderweg naar een Aboriginal community in the West. Om de kinderen wat bij te spijkeren. Hij zou nooit durven wat ik deed zei hij, 10.000km driving on your own…Wat ik dan onderweg allemaal niet deed om verveling te voorkomen? Nou, gewoon genieten van de rust, ruimte, zon,het land  de natuur en de ontmoetingen. Heel simpel dus. Zij hadden n vangnet met n homp tonijn uitgegooid in de creek en showden vol trots hun vangst: yabbies, rivierkreeften. De beesten hadden venijnige scharen en 1 van de blokes liet m aan zo’n schaar aan z’n lip hangen. T beest liet vervolgens lastig weer los hahaha,  bijzondere outback humor.

Ik was gisteren rond 16u aangekomen in McKinlay. Een stipje op de kaart, maar met een wereldberoemde pub: de Walkabout Creek Hotel. Daar waar in de jaren 80 de kaskraker Crocodile Dundee werd opgenomen. Ik had voor mn trip de film nog n keertje gezien, om in de mood te komen.  Hij zat er nog steeds die Dundee,lollig om te zien. Ik dronk er n paar biertjes en genoot van de sterke verhalen van de locals achter de bar.

Afgelopen week was de omgeving langzaam veranderd van cowboyland naar  Dino land. Dit deel van Queensland heeft enorm veel te bieden wat betreft fossielen van enorme dinosauriërs. Als jong meisje had t mn interesse al, als oud meisje nog steeds. Ik bezocht 2 musea en liet me meevoeren door de tijd. Al rijdend door dit immense landschap was t niet moeilijk om me voor te stellen dat die reuzen er ooit in grote getalen rond liepen. Het past hier, het is zo oer en puur. De schoonheid van de outback raakt me telkens weer. Net als de rauwe bevolking regeert hier de rauwe natuur , de elementen. Men heeft t ermee te doen en t maakt de bewoners taai.

Ik dronk eerder n ginger beer in de Blue Heeler. Toen ik af wilde rekenen zei ze dat t alleen contant kon. De elektronica was beperkt. Ze hadden sinds de laatste flooding in januari nog steeds problemen met het herstellen van de schade. Ze liet me zien hoe hoog t water gestaan had, bijna 1.20 !  Potdorie,  de hele pub en t terrein had tijden stevig onder water gestaan. Moeilijk om je bedrijf draaiende te houden. Vooral hier in deze kleine gemeenschappen. Men moet t ook vooral hebben van de travellers die aanwippen.

Sinds mn laatste bezoek aan Oz in 2020 waren de prijzen ook enorm gestegen. Ik hoorde onderweg vaak dat er veel minder buitenlanders kwamen. Stijgende prijzen,  vooral voor de fuel en de levensmiddelen. Ik had t gelijk al  ondervonden, oppassen dus en n beetje slim aanpakken. Groenten en fruit absurd duur, melkproducten ook. Bier en frisdrank daarentegen niet. Ook de benzine veel goedkoper dan bij ons in Europa.  Veel fastfood ketens.

Het straatbeeld was regelmatig ook shockerend. Enorm veel mensen met morbide obesitas. Veel waggelende mensen omdat hun heupen en knieën t bijna begaven onder hun gewicht. Veel rokers en veel gefrituurd eten met frisdrank. Da’s absoluut niet mijn leefstijl.  Een trieste aanblik. Veel mensen hebben t hier moeilijk en vallen dan terug op ongezonde dingen. Ik sprak er met locals over, het is n groot probleem.

Vooralsnog  geniet ik enorm.  De stress die ik voor mn reis gehad heb heb ik hier niet meer gevoeld.  Ik voel me thuis en veilig. De lange afstanden zonder telefoonbereik heb ik ondervangen door t meenemen van n satelliettelefoon.  Mel is als local bereikbaar als back-up.  Ik heb geoefend met de reserve band, het is een totaal ander systeem dan in Europa.

 Maakte ik me eerder druk over pech onderweg, knal ik potdorie bij  t achteruit rijden tegen n boom aan. Achterlicht eruit gebroken en n scheurtje in de bumper. Gelukkig doen de lampjes t nog wel. Duct tape houdt alles nu n beetje bij elkaar.Ik rijd en gewoon mee verder.

Toch nog even n spannend momentje gehad.Ik was n paar dagen geleden in Winton en was na een hike behoorlijk op temperatuur.Met n rood hoofd  reed ik door de hoofdstraat en zag aan de overkant n zwembad. Besloot even te stoppen aan de kant van de weg om op te zoeken tot hoe laat ie open was. Reed een stukje achteruit om in de schaduw te staan. Het waren allemaal lege parkeerplaatsen en ik dook in mn phone. Oeps, fout dus. Knock knock op mn raampje. Daar stond ‘ie, de 1e politie agent die ik tegen gekomen was hier in Oz. Of ik me realiseerde dat ik n verkeersovertreding begin, ik stond gedeeltelijk op n invaliden parkeerplaats.  Ook stond ik recht in  plaats van scheef ingeparkeerd… Daar stond n boete van 600 dollars op ! Huh, ik was me van geen kwaad bewust en zei dat ie me voor zoiets toch echt niet op de bon kon slingeren. Dit was echter n fanatieke dude  ,papieren graag! Of ik gedronken had, nee dus. Hij was niet overtuigd, ik moest een blaasproef doen en eventueel n bloedtest. Ik zag de humor er plots wel van in, blies gedwee en  moest inwending lachen. Legde vervolgens uit waarom ik daar stond en vroeg m naar n caravan park met zwembad. Dat wist ie niet en ik plaagde m dat hij als policeman in town dat wel zou moeten weten. Toen brak er n glimlach door en kwam ik er met n waarschuwing  mee weg hahaha.

Bliksem, ik kneep m plons nog wel even !  Stel dat ie mn gehavende achterlicht zou ontdekken… dat zou n reden kunnen zijn voor deze fanatieke bloke om me alsnog op de bon te slingeren.  Ik had mazzel, ik kon door en vond al snel n roadhouse met n heerlijke pool.

Ik kom soms tijden geen ander verkeer tegen, regelmatig denderen de enorme road trains  voorbij. De rode aarde had plaats gemaakt voor enorme vergezichten met geel,wuivend gras, blauwe luchten en prachtige wolken partijen.Zie soms wat emu’s langs de weg scharrelen. Ik ben gewend geraakt aan de weeïge geur van dead meat. Vlagen dringen af en toe mn neus binnen wanneer ik weer n rottend kadaver van n kangeroe passeer. Ze liggen er nooit lang, de natuur doet z’n werk. De kraaien en eagles pikken t kadaver leeg. Hele groepen vliegen op wanneer je n kadaver nadert.

Ik geniet er van, van t onderweg zijn en van de onbekendheid die ik tegemoet rijd.

De 2 blokes naast me zijn inmiddels ontwaakt en hebben de netten binnen gehaald.Helaas deze keer geen vangst, no worries.  Het is eenzelfde hang om verrast te worden. Zij door n hoeveelheid yabbies,  ik door wat er op mn pad komt.

De koffie smaakt goed, de zon schijnt,  een briesje waait, het avontuur lokt 🌞