Oké,plan F....

Wat is dat toch,shit situaties blijven nooit bij 1 keer,er schijnt een soort van ongeschreven wet te zijn dat gaat t eenmaal mis er 2x een herhaling van onheil schijnt te zijn.. Hum, Murphy?Ik hoop dat t nu dan klaar is.

De eerste keer was een dikke week geleden toen ik nietsvermoedend een steen verplaatste op t strandje aan de rivier la Drome.Stom natuurlijk.In een opwelling tilde ik een platte steen op om mn wapperende matje tot rust te manen.De slang die verschrikt wegschoot onder zn schuilplaats wasof een couleuvre of een vipere..Ik waszwaar onder de indruk en heb me een tijdje amper meer verrroerd.

Vervolgens de route die ongevraagd langer werd en bij schemer eindigde.

Ik had t kunnen weten,ookn 3e shitsituatie lag op de loer. Vandaag opnieuw t vrolijke schouwspel van de waggelendeen shittende dames langs mn auto. Heerlijk om de dag zo te beginnen.Ik hadalles in mn rugzak alvoorbereid,ikzou voor minstens 4 dagen op pad gaan en niet meer bij mn auto terugkomen. Dat vereiste enige organisatie.Mn rugzak is niet suoergroot,maar wel erg praktisch, ik ben wel erg aan m gehecht. Hij was mn "maatje"ïn Australie, dat schept n band.

Ik ging op pad naar Chasserades, zo`n 16 km. Lijkt niet ver,maar in t landschap hier loop je niet veel harder dan 3km/uur.Bovendien neem ik uitgebreid de tijd om te stoppen, kijken en vast te leggen.No worries..Onderweg niet veel andere chemin gangers. Bij de kerk in ...zag ik een aantal stoffige trikes staan. ik dacht nog grappig, die hebben een stoffig paadje gevonden.Helaas...Toen ik mn weg vervolgde over een zonovergoten steil pad jankten de trikes,motoren en 4x4volgwagens langs me heen.Hun tour leidde hun voor enkele kilometers langs de GR70, BAH! Stof,stof stof! Gedurende kilometers werd de route door een windmolenpark in aanleg geleid, joekels van dingen.

Eenmaal weer in derust maakte deomgeving veel goed. Ik vond n heerlijk plekje aan n watertje om af te koelen en rond 17uur bereikte in mn doel. Ik bleek een mobilhome te delen met een Frans echtpaar. De man een stoicijnse chagerijn en de vrouw proberend het gesprek gaande te houden. Het eten werd opgediend en la patronne kwam langs om af te rekenen . Tuurlijk, ff mn beurs pakken...beurs,niets beurs ! Shit,paniek! Waar is mn beurs!Stom is t dat op dat moment alles lijkt stil te staan, ik kon niet meer helder nadenken. Terwijl ik aan tafel zat met zo`n 10 fransen die me net n glas wijn in wilden schenken, verloor ik mijn geheugen. Mijn beurs,met mn creditkaart en bankkaart...Waar was dat kreng?

Ik heb mn rugzak wel 3x overhoop gehaald, bedacht ondertussen allerlei oplossingen, maar het leed was al geschied.Onrust in mn hoofd!De enige optie was om terug te gaan naar mn auto,die ik achtergelaten haad bij de monastaire. Het kon toch niet waar zijn,zou ik mdan echt in n andere tas hebben laten zitten?Hoe dom kun je zijn..

Het eten smaakte niet meer, de Fransen waren zeer begaan en probeerden me moed in te praten.Mijn gezicht stond strak, MERDE! Ik overlegde tussen de lentilles et sausisson met Ludovic de beheerder. Hij keek me bedachtzaam aan, geen idee hoe hij la Hollandaise inschatte. Was ik te vertrouwen? Of een wanbetaler...Ik kreeg t voordeel van de twijfel, hij regelde een taxi voor me maar eerst MANGER! Ik had amper mn worstje op of daar was ze al,een goedlachse,potige taxichauffeuse.Het was n gespannen ritje,zou ik echt mn beurs vinden? Ik had ondertussen de hulplijn ingeschakeld, vriendin Marianne die vlakbij in de Cevennen woonde kon eventueel financieel voor me instaan.

Met lood in mn schoenen opende ik de autoportier...Ik had t tasje toch gecontroleerd?Ik zou geen waardevolle spullen in mn auto achterlaten...Toch?

Yes! In een zijvakje van mn kleine tas vond ik m , Jippie! Van schrik vergat ik nu bijna mn mobiel weer mee te nemen, alles kwam goed en luid lachend met de taxichaufeusse knalden we terug naar mn overnachtingsplek.Ik werd met luidapplaus binnengehaald. Men had een kwart fles wijn voor me bewaarden een mousse chocolade. De stemming zat er goed in en ze zagen een totaal andere Hollandaise. Ik werd als bonus uitgenodigd voor een petit cafe na de maaltijd bij de Franse buren. Liever bij hun dan bij mn chagerijnige huisgenoten. Ik schoof moeiteloos aan , ze spraken geen Engels,beter kun je t niet treffen om het frans beter te leren.Ze hadden een grote dosis humor en we konden samen lachen om de bizarre avond.

Inmiddels ben ik n beetje gewend aan Franse gewoontes.Om21.30 ging ieder zich terugtrekken.Na 3x mn rugzak gechecked te hebben gaf ik me over aan mn vermoeide lijf..Morgen opnieuw en route. Na 3 shitsituaties moet t nu weer voor n tijdje probleemloos verlopen.of niet...?