It's magic

In Australië ben ik op verschillende plekken geweest waar ‘n uniek gevoel me overviel . Niet omdat t gewoon heel mooi was,heel bekend of bijzonder. Nee, sommige plekken hebben wat extra extra’s, ik kan er geen woorden aan geven. Het is n gevoel, verbondenheid met iets ouds, iets magisch, een krachtplek. Althans, zo ervaar ik het.

In the red center had ik die ervaring terwijl ik over the ridge van Kings Canyon liep. Ook in een verlaten vallei van Flinders Ranges was er zo’n plekje. Ik voelde het op een bepaalde plek bij Uluru en ook toen ik bij Valley of the winds van het hoofdpad afweek . Het waren allen spirituele, heilige plekken bleek later toen ik met locals sprak.

Ik heb dat gevoel hier nu weer,  bij deze berg. Mont Aiguille. Gelegen tussen de hoogvlaktes van de Vercors . Op het grensgebied tussen de Isère en de Drome toornt deze alleenstaande pilaar met z’n platte bovenkant boven alles uit.

Ik had m al menig keer van afstand gezien. Tijdens mijn wandelingen door de bergen afgelopen jaren trok hij meer en meer m’n aandacht. Daar wilde en moest ik zijn.

Op t moment van schrijven is het reeds september, de dagen zijn al n stuk korter aan het worden. Ik wilde heel graag de volledige route om deze berg lopen, maar dat zou minstens 8 uren in beslag nemen. Niet verstandig nu, ik moet er n keer voor terugkomen. No worries,  da’s geen straf.

Er stonden amper andere mensen op de camping. Wel trof ik een paar keer n goed gemutste, stevige Fransoos in de campkitchen,die net als ik in zn auto sliep. Al was de zijne wel n flink maatje groter. Hij hield er ook van om te hiken,gaf me tips over routes en liep ‘toevallig’  dezelfde trajecten als die ik ook uitgekozen had.

Ik stond op n fantastische plek waar vanuit ik op pad kon gaan. Ik besloot echter de 1e dag een stuk van het circuit om “mijn berg” te lopen om alvast enthousiast te worden voor t echte werk. Ik koos er voor om vanuit t hameau  Trezanne de eerste 4 km heen en ook weer terug te lopen. In Nederland is dat peanuts, hier in de bergen is 8km al snel 3uren. Geen probleem , voldoende water,  fruit en reepjes mee en lopen maar. Telkens nam de berg een andere vorm aan, wat n aantrekkingskracht !Ik kan t niet verklaren...

Ik kwam ,terwijl ik omhoog ging ,de enorm zwetende Fransoos tegen die op z’n retour was. Hij zag er heftig uit met z’n rode hoofd en natte shirt maar hij babbelen vrolijk honderduit over de prachtige route.

Moe en voldaan keek ik die avond naar de bewolking die zich rond te top van “mijn berg” verzamelde. Biertje erbij, helemaal blij.

De volgende ochtend besloot ik n tikkeltje verder en langer te gaan. Ik trof de Fransoos aan z’n uitgebreide ontbijt in de campkitchen en weer bleken we hetzelfde traject te lopen. Deze keer vertrok ik echter eerder dan hem.

De meteo was niet helemaal duidelijk, verschillende sites spraken elkaar tegen. Er was wel een verandering op komst maar hoe laat dat precies zou zijn? Naast eten en drinken ook maar extra kleding mee en hoppa op pad!

Het was opnieuw n prachtige tocht door bossen, over drooggevallen rivieren, langs rotspartijen en uiteindelijk aangekomen bij pas d’Aiguille.  Daar was n hoogvlakte met een oorlogsmonument en ook met 2 cabanes. Handig als schuilplaats in geval van slecht weer. Slecht weer …?

De lucht was inmiddels veranderd. Ik had de wolken goed in de gaten gehouden. De kleur veranderde echter snel. Ik had m’n bestemming bereikt en zag vanuit mn ooghoek de Fransoos naar boven hobbelen. Ik ”voelde nattigheid “. Ik ging rap naar beneden. En ja hoor,na een paar minuten waren daar de eerste spetters .. maar ook n bonus!

 Er stond een hele familie steenbok vlakbij t pad. Totaal niet onder de indruk van mij. Ik nam de tijd om ze op de foto te zetten, teveel tijd dus want de regen zette door. En er waren ook knallen in de lucht.

Hup,jas aan, plastic over mn rugzak, camera en mobiel in de tas en maken dat je beneden komt. Da’s best even n dingetje wanneer er regen over de kleine,steile paadjes stroomt. Voorzichtig zijn dus. Ik werd ingehaald door n jong stel, geen probleem. Het duurde maar even en toen hoorde ik opnieuw snelle voetstappen achter me. Daar was hij weer. De rondbuikige Fransoos danste elegant en lachend de berg af. Geen idee hoe hij t voor elkaar kreeg maar hij ging echt hartstikke snel.

Ik was inmiddels kletsnat geworden maar liep dapper door. Koud was t niet. Ik zag vanuit de verte dat de Fransoos bij de camper van t jonge stel stond te praten. Hij zou vast n lift krijgen bedacht ik me.. Ik wilde geen lift, ik wilde het zelf doen, op karakter hahaha.Bovendien was t inmiddels bijna droog en mn natte kleding voelde warm aan.

Toen ik op de camping aankwam werd ik opgewacht. De Fransoos stond met ontbloot bovenlijf, in zn onderbroek en met n handdoek om z’n hoofd naar mij te gebaren. Hij begon al van verre te roepen. Ik verstond en begreep er niets van.

Photo, faire un photo….!Of hij n foto van me moest maken terwijl ik kletsnat van de hike terug kwam? Ik snapte m niet. Vroeg of hij n lift van t jonge stel had gekregen.  Nee dus,hij had n sluiproute genomen. Hij had staan praten en wist hun te vertellen dat de camera die ze vlak na de steenbokken gevonden hadden  van mij was ! Hij had ‘m meegeven nu lag hij bij t accueil. Potdorie,  dat moest gebeurd zijn toen ik mn spullen dacht veilig te stellen. Ik had ‘m nog niet eens gemist.

Mazzel of magisch. Maakt niet uit. Deze omgeving heeft t goed  met me voor.

Steek maar n bougie op in de kerk zei de Fransoos, je bent gezegend. Bougie??? Even n moment van verwarring,  die zitten toch in de motor van mn auto vroeg ik met n onnozele blik. Plots viel t kwartje,  tuurlijk, een kaars,  jazeker , deze plek heeft dus echt iets magisch.

De pientere camping eigenaresse met de prachtige bruine ogen wist m me te overhandigen. Ze had me tijdens onze 1e ontmoeting al n compliment gegeven omdat ik n aardig mondje frans spreek. Vanochtend n compliment gegeven over mn Marokkaanse sandalen. Nu prees ze mn doorzettingsvermogen voor de hike  naar de hoogvlaktes van 12km . Wat n vriendelijkheid .

Met n zeer voldaan gevoel rekende ik de volgende ochtend af. Dit pareltje vlakbij Chichiliane ,met uitzicht op die magische berg, kostte slechts 7,50€ per nacht. Oh pardon, ook nog 20 cent per nacht toeristen belasting, je m‘excuse zei ze…  Vriendelijkheid kost niets.