Alles onder controle?

Jeetje…controlebeurt, controleblik, controle op autovignet, controlelampje.Wat is dat toch met die controle…?

Ik was 2 weken geleden in Andelsbuch, een voor mij bekende vliegstek in Oostenrijk. Voordat ik opnieuw 4 weken op pad ging met m’n Dokkie, had hij n uitgebreide controlebeurt gehad.

Ik nam deel aan n week paragliden met de vliegschool waar ik vertrouwd mee was. Een hartstikke leuke ploeg cursisten waaronder n paar vliegmaatjes van vorig jaar. Het doel voor deze week was om mn landingen te verbeteren, precies daar landen waar ik zou willen. Controle.

Mn 1e landing was echt verrekte precies op mn doel, omdat ik enorm gefocust was.Een geluksmomentje. Helaas vergat ik van euforie om uit mn harnas te komen. Oeps, beetje jammer, harde landing. Dat komt ervan als je t te goed wilt doen hahaha.

De keren erna maakte ik bijzondere landingen, maar kwam ik bij lange na niet uit daar waar ik wilde. Erg frustrerend. Alles onder controle? Nee dus.Gedver, teveel focus op de landing werkte voor mij deze week niet. N beetje loslaten dan maar , gewoon lekker vliegen en de lat iets lager leggen.

Ik mocht net als de andere cursisten ook wat langer de controleblik vasthouden. Meer rust tijdens de start inbouwen (de Fransen kennen dit overigens helemaal niet,verklaren ons voor gek).De controleblik is t moment bij de start dat de vleugel boven je staat.Een laatste controle of t scherm goed staat, of je versnellen kunt en de vlucht kunt maken. Eenmaal los is er geen weg meer terug. Daar had ik wel lol in, controleblik,n huppeltje,  de versnelfase n beetje uitstellen en vervolgens hoppa, hihaaa de lucht in!

Na de cursusweek bleef ik nog was nadruppelen, het weer was heerlijk! Uiteindelijk ben ik nog 4 dagen langer gebleven en heb ik zelfstandige vluchtjes gemaakt.Heb de controle op n perfecte doellanding laten vieren en daarmee was de druk er ook af. Super genoten!

Via Zwitserland wilde ik naar Frankrijk rijden. Dat was nieuw voor mij, voorheen koos ik nl voor de langere weg zonder tolwegen. Nu dus onzichtbare controle en aanschaffen van een vignet van 40€. Best duur voor die paar honderd km.. Aan de grens kocht ik er eentje,ik nam geen risico,  geen idee waar die controle palen stonden. Gaandeweg mn reis door Zwitserland begreep ik die hoge prijs. Ik ben behoorlijk wat tunnels doorgereden. Dat zal n flinke smak geld gekost hebben om t allemaal aan te leggen en te onderhouden.

Onderweg flinke regenbuien en ook wat onweer. Vlak voor Grenoble begon de zon te schijnen, het was al rond 17u en ik maakte n laatste stop voor mn aankomst op de camping.  Ik had gewacht met tanken tot ik in Frankrijk was, Zwitserland is loeiduur.

Tja, en toen brandde er n oranje controlelampje. Shit! Ik pakte de handleiding van Dokkie erbij. Het bleek n vooraankondiging te zijn van n naderende storing….Dat kon dus van alles zijn.

Motorkap open gedaan, kan geen kwaad is altijd goed. Tijdje gewacht , schietgebedje gedaan en opnieuw gestart. Toen brandde er n 2e ,rood controle lampje. Rood is niet goed ! Jasses.

Hum, dit was serieuze shit! Einde middag,  langs n snelweg op n parkeerplaats in Frankrijk. Rustig blijven,  controleblik en controlefase. Ik belde de ANWB alarmcentrale.  Had vrij vlot contact. De dame wist me echter te vertellen dat je in Frankrijk eigenlijk altijd gelijk weggesleept werd…  Dat was niet de bedoeling! Ik wilde uitleg over de mogelijke reden van de brandende controlelampjes. Ze zou me doorschakelen met de technische afdeling. Vervolgens werd de verbinding verbroken,  weg controle…

Ik maakte de balans op, het was nog 75km naar  mn camping. Blijven staan langs de weg was geen optie. De auto had n uitgebreide controlebeurt gehad, er was van alles vernieuwd en bijgevuld. Dokkie was n trouwe reismaat en had me nog nooit laten zitten. Het kon toch niet echt ernstig zijn, dacht ik, hoopte ik….

Ik startte opnieuw en de controlelampjes waren uit!

Potdorie,  geen idee van hoe en wat, ik kon t eigenlijk niet geloven.. De laatste 75km reed ik bijna met ingehouden adem naar een voor mij bekend deel in Frankrijk. Ik moest nog n Col over en kwam met schemer aan op de camping a la ferme in Chichiliane . Gelegen tussen de vlaktes van de Vercors met zicht op Mont Aiguille.  Wat n prachtplek, Wow !

 Na n wat onrustige nacht belde ik mn eigen garage in Nederland.  Ff ter controle wat er tijdens die controlebeurt was uitgevoerd.Om nog n laatste controleblik op die controlelampjes te laten uitvoeren,bezocht ik de plaatselijke Renault garage. Renault en Dacia zijn broertjes,da’s altijd handig in Frankrijk.

En wat bleek na controle van de boardcomputer? Helemaal niets aan de hand! Ik ben misleid door die brandende controlelampjes maar op wonderbaarlijke wijze waren ze ook plots weer uit.

Moraal van dit verhaal:ook de techniek kan soms even van t padje zijn. Zoals Jeroen zei:misschien was Dokkie wel even moe. Even de controle loslaten is niet erg.

Wat ben ik blij dat ik even gewacht heb , vertrouwen had en dat ik me niet weg heb laten slepen. Dan had ik overnacht in n garage en de volgende dag geblunderd met uitblijvende controlelampjes. Vooralsnog geniet ik van de stilte en het uitzicht op deze magische plek midden in de ruige natuur. Morgen ga ik lekker pad, genoeg te ontdekken hier!