I can fly !

Na een mooie rit door de Oostenrijkse alpen kwam ik aan in Greifenburg.
Veel kneuterige huisjes met hartjes gezien onderweg, lieve dorpjes en veel ,heel veel spitse kerktorentjes..Geen paarse maar beige Milka koeien op de alpenweiden,geklingel van bellen, Zimmer frei,Gasthof,traditionele kledij..Oostenrijk heeft z`n eigen charme..
Ik zou een week gaan paragliden met de Nederlandse vliegschool airtime.

Na afgelopen 2 jaar helemaal niet meer gevlogen te hebben ging ik onzekerheid en zenuwen voelen..Zou ik `t nog wel kunnen?..zou ik `t nog wel DURVEN ??Zou ik `t nog wel leuk vinden?Past deze sport eigenlijk wel bij mij ? Na alle andere dingen die ik afgelopen jaren ondernomen heb..mijn hooggevoeligheid zo ontwikkeld heb...kan ik hier met al dat bewustzijn nog wel van genieten??
Deze week wou ik dat gaan onderzoeken en ervaren, onder begeleiding van een andere school dan tot nu toe..Met meer aandacht voor een rustige en veilige begeleiding, goede communicatie, opbouw op maat..en persoonlijke aandacht op je eigen vliegniveau...
Wow, wat heb ik een fijne tijd met ze gehad ! Ik heb er zelfs nog een paar extra vliegdagen aan vast geknoopt !
Het team bestond stuk voor stuk uit erg sympathieke en vaardige mensen, met rust en humor en veel verantwoordelijkheidsgevoel .Precies wat ik nodig had om mijn zelfvertrouwen in de lucht weer een flinke boost te geven.Geen macho gedoe, gewoon lekker leren vliegen en steeds weer een stapje verder gaan. Ik begon de week met `n  huivering, maar die veranderde naar een dag al in een BIG SMILE !
Ik viel trouwens met m`n neus in de boter : de eerste week deed er een hele groep ambulancebroeders mee, de zgn.propellerboys.Dikke pret met deze humorvolle vrolijke Amsterdammers.De welbekende galgenhumor uit de zorgsector en het geplaag over en weer zorgde oor een supersfeertje.
Ik was samen met Karin de enige vrouwleijke cursist , wij stonden ons mannetje wel tussen al die kerels.
Na de vliegmomenten ook lekker de tijd om met Gaelic op pad te gaan. Die arme schat had heel veel last van de warmte..Z`n hartfalen deed `m bijna de das om..Ik moest hem bij de tent installeren tijdens het vliegen en kwam regelmatig even bij `m kijken.Ook de overburen keken af en toe..No worries dacht ik, mijn Gaelic kan dit..
Plekje in de schaduw met z`n natje en droogje...

Shit... hij zorgde voor `n drama wat hem grote bekendheid op de camping gaf...
Terwijl ik nietsvermoedend aan het vliegen was speelde zich een akelig tafereeltje af..Gaelic was onrustig geworden tijdens mijn afwezigheid  en was de tent ingedoken..om vervolgens met z`n achterpoot 3x omstrengeld te raken in een kapot stuk grondzeil..en vast zat..z`n poot was afgeklemd..hij schreeuwde moord en brand en lag in de volle zon te hyperventileren..pieste de voortent onder..was in paniek en bezweek bijna onder alle stress...
Geallarmeerd door z`n doodskreet kwamen uit allerlei tenten mensen aangesneld..hond werd losgesneden...gekalmeerd en naar een schaduwrijke plek geevacueerd..Water, stukje kaas, stukje worst en hij viel in een diepe slaap..
Toen ik nietsvermoedend geland was snelde de overbuurman aan en deelde me het drama mede...Hij had kokhalsend de voortent al schoongemaakt, zodat de stank geen kans kreeg in de hitte..Met Gaelic was alles nu goed zei hij..
Jasses, wat `n akelig gebeuren...ik voelde me een ontaarde moeder en dat werd er nog eens fijntjes een paar keer ingewreven door 2 betweterige pubermeisjes die `n paar tenten verderop stonden...Ik heb nog dagen daarna vragen gehad van verschillende kampeerders hoe `t nu met die zielige hond is...Dat heeft er trouwens wel toe geleid dat Gaelic 3 dagen oppas gehad heeft van een lieve dame. Hij schoof gewoon aan in de roedel van 2 gepensioneerde Oostenrijkers met hun 2 schoothondjes.Kreeg allerlei lekkere hapjes en ik zag ze s`middags met hun 5-en een powernap maken.
Hahaha, zo kwam alles toch nog goed.En de periodes dat ik even vrij was heb ik lekker de koelte van de bergbeekjes opgezocht.Gaelic huppelde vrolijk voor me uit de berg op en deed zich tegoed aan het frisse water.
Mijn held, mijn doorzetter met z`n hartgebrek, mijn terrier..op karakter ! Opgeven is geen optie..Hond en baas, we lijken op elkaar :-)