Beestenboel

Na mijn verblijf in de prachtige Bardenas Reales in noord Spanje werd t tijd om kilometers te maken. Ik had immers n date op 25 maart op t vliegveld van Faro. Vrony zou invliegen en n week met me op pad gaan. Gezellig. Gassen dus.

Onderweg deed ik uiteraard nog wat mooie plekjes aan. Mn overnachtingen selecteerde ik op boerderij campings bij kleine particuliere initiatieven. Ook op n gratis plekje in n dorp wat gemakkelijk te vinden via de app van park4night.

Via Salamanca ging ik de grens over met Portugal. Dat was nog even n dingetje. Ik had tijdens mn reizen al heel wat tolwegen gehad, hier was er n ander systeem. Ik was alleen bekend met tolpoortjes . Met 120km /u zag ik vanuit mn ooghoek n aankondiging langs de weg voor buitenlanders.  Die moesten naar rechts…huh, waarom, hoezo ?...Tijdens de 2e aankondiging haalde ik n vrachtwagen in en voordat t n beetje tot me doordrong wat de bedoeling was reed ik al in Portugal. Ik zag in mn achteruitkijkspiegeen soort tolpoortje via n afslag  langs de weg , die afslag had ik dus gemist. Ik zag ook een elektronische detector over de weg gaan, die had mij vast niet gemist! De volgende kilometers had ik t gevoel n crimineel te zijn die illegaal t land ingereden was.Moest ik terug? Kon niet, ik zat op n snelweg, onmogelijk te keren. Ik werd niet achtervolgd door politie/douane..Ik heb t maar gelaten, thuis zou er wel n vette boete op de mat komen te liggen. Net zoals die snelheidsovertreding in België .

Vlak na de grensovergang bij Guarda ging ik van de hoofdweg af. Geen tolwegen meer voor mij ! Ik kwam in de Portugese bergen, in de Serra da Estrela.Dicht tegen elkaar , beklemmende omgeving ,grote ronde stenen, veel afgebrande bosjes en bomen van de bosbranden van afgelopen jaar.Dorpjes die aan elkaar geplakt waren gedurende enkele tientallen kilometers.

Mn eerste verblijf daar was bij een Portugese honingboer. Ik wist dat de weg erheen steil was, maar door de lage stand van de zon raakte ik verblind en ook de GPS was van slag. Ik kwam in t bergdorp en zat bijna klem in een super nauw en steil straatje. Ik was letterlijk van mn padje en heb m maar op de handrem gezet. Uit t niets stonden er 2 Portugezen naast me en met handen en voeten wist ik duidelijk te maken waar ik heen moest. Vriendelijke locals, ze liepen voor me uit en begeleiden me weer naar de “hoofdweg” die opnieuw een super steile smalle weg was. In de verte , op de berg, daar moest ik zijn. Ik werd er ontvangen door 3 grote, blaffende honden en n grote geit die vrolijk met de rest mee deed. Die geit gedroeg zich werkelijk als n hond,  at zelfs hondenbrokken en liet zich aaien merkte ik tijdens mn verblijf. Ook scharrelden en nog 2 puppy’s rond en stond er n kudde ezels in  de wei. Ik mocht gebruik maken van de douche in t huis en kreeg wat citroenen en mandarijnen uit de tuin mee.

Bijna overal waar ik kwam trof ik in ieder geval honden. Wie mij kent weet dat ik een grote honden/paarden en ezel liefhebber ben. Daar kon ik mijn verblijven dus ook op selecteren,  super leuk om steeds wat maatjes om me heen te hebben.

Ik verbleef ook n nacht op n boerderij waar de paarden en pony’s gewoon los over t terrein liepen. Komisch om pony’s te zien huppelen over n voetbalveldje,door de weggetjes tussen de stallen ,landjes en toilet gebouw. Om tijdens mn bakje koffie n nieuwsgierig paardenhoofd naast me te hebben , een hond aan mn voeten.Doe daar nog wat knorrende varkens bij in en ik ben helemaal blij. De boer bracht me s ochtends verse eieren.

Bij de hippie place “Pacha  Mama” ,waar ik n nachtje verbleef, opnieuw veel, grote, brave honden.  Ik trof er echter ook n jonge Nederlandse vrouw die haar 2 katten mee had in haar camper. Die hadden een GPS bandje om en liepen gewoon los.  Ze konden vrij zijn en luisterden naar hun naam….Kwamen bij haar als ze ze riep.

Onder Lissabon  begon het me op te vallen dat er zoveel ooievaars nestelden. Leek t eerst nog bijzonder, het werd op n gegeven moment n vertrouwd beeld. Die vogels zitten werkelijk overal! Op palen, torens,masten, klokken, kerken, echt overal ! Wat echter wel bijzonder is dat ze aan de kust,op de kliffen bij Cabo Sardao ook nestelen. Da’s niet gebruikelijk. Ik heb er een paar uurtjes prachtig gelopen. Een fantastische,  ongerepte kust waar ook de fischermans trail ( ruim 220 km langs de Portugese kust) langs gaat.

In de heuvels in het zuiden van Portugal werd ik  verrast door de enorme eucalyptus bossen. Australië gevoel.Prachtige natuur,  geen bereik, rode aarde en ….opnieuw honden. David was van oorsprong uit de UK, had in NYC gewoond . Had verkering  gehad met t zusje van David Cassidy, verkeerde daar tussen de high society maar was er helemaal klaar mee.

Hij had zn paradijs gevonden en gecreëerd de in de heuvels van de Algarve. Weg uit de ratrace. Zon 10 km boven Silves was hij n "retreat” begonnen.  Het gehucht Tudula was velaten nadat de school gesloten was. Hij had zn intrek genomen en er n paradijsje van gemaakt. Slechts 3 camperplekken, verder wat anders soortige gebouwtjes. Een zwemvijver,yogadek, buitenkeuken,hangmatten, boomterras en overal heerlijke zitjes.Er liepen 3grote honden rond , een dominante chiwawa en n kleine podenco met heel raar koppie. Alle honden waren afdankertjes,  voor de dood weg gehaald. Liefdevol opgenomen door David en zn vriend Christopher.

Ik heb er 2 nachten doorgebracht. Mn tijdelijke hondenmaatjes om me heen . Een volgde me een stuk tijdens mn wandeling, lagen onder de tafel te schooien tijdens t eten. Helemaal goed. De laatste ochtend vertrok ik al om 7u om n ander (mensen)maatje op te pikken in Faro. Vrony en ik kennen elkaar al lang. Ook wij zijn trouwe honden, zijn al bijna 34 jaar vriendinnen. Vertrouwen en loyaliteit , da’s de basis voor mij in relaties. Of t nu tussen mens en dier is of tussen mens en mens. Uiteindelijk komt t in basis op hetzelfde neer. We gaan n weekje samen de Algarve verkennen en beleven.Op ons laatste adres hebben we ons als n stelletje jonge honden gedragen  maar daarover later meer…