Van A naar B naar C en weer terug

Ik zou 2,5 maand gaan rondreizen. Deze keer niet naar Australië, ondanks dat ik mijn reis de vorige keer niet volledig af heb kunnen maken. Dat voelde nu te ver weg met o.a t oog op ouders die dik in de 90 zijn en n enorme afstand tussen beide continenten.. 3 jaar geleden heb ik ervaren hoe de wereld plots in de Covid kramp raakte, ik zat toen in Queensland en heb er n fantastische tijd gehad. Toen t luchtruim ging sluiten werd de sfeer echter akelig grimmig in de wereld. Hoe er vervolgens down under met t vaccinatie beleid werd omgegaan ,stemde mij ook niet vrolijk. De keuze voor een roadtrip door Z-Europa  was een prima alternatief.

Ik wilde bovendien wel eens in een heel ander seizoen reizen. Voor de grote massa aan, de lente ervaren in Spanje en Portugal. En toen kwam de uitnodiging om 2 weken mee te gaan naar Marokko om te gaan paragliden…Tja, Oeps, ook leuk! Ik vind Marokko n prachtig land en op stap met vliegvrienden Peter en Max was wel n aantrekkelijk idee..Dus: planning bijgesteld,  nachtdienst geruild en 28 februari tufte ik via Nijmegen (bliksem bezoekje aan Emiel,Emma, Florian en Marie) naar  airport Charleroi in België.

Ik had n parking gereserveerd vlakbij de luchthaven en had aangegeven voor de shuttle dienst me oppikte ,nog een paar uurtjes te willen slapen in mn auto. Was geen probleem..Echter toen ik daar om 22u aankwam dacht de bewaker er anders over. Ik hield echter voet bij stuk, blufte wat in t frans en kreeg uiteindelijk n plekje toegewezen voor n nachtje. Om 24u ging t hek dicht en om 4u zou de bewaking t weer openen. Het was n onrustige nacht,  ik werd gewekt door grote schijnwerpers op mn auto,  stemgeluiden, en n hek wat met n schurend geluid open ging. Geschreeuw,  auto’s die verzet werden,  geen idee wat er allemaal gebeurde. Om 5u werd er op mn ruit getikt door de bewaker en een kwartier later zat ik in de bus richting airport.

Ik had n prima vlucht en om 12.30 arriveerde ik op vliegveld Marrakech. Daar wachtte chauffeur Mohammed me op en even later voegden de andere piloten (die vanaf Schiphol vlogen)zich bij ons. Ik zou als enige vrouw 12 dagen met 10 mannen op stap gaan.  Het bleek totaal geen probleem, een bonte verzameling van aardige kerels.

Na een flinke rit van 5,5 uur arriveerden we in Mirleft. Een authentiek stadje  vlakbij de kust met leuke locale producten en prima plekken om te eten. Het werd onze thuisbasis voor de komende tijd. Onderweg passeerden we de Atlas,  de bergtoppen waren nog volop bedekt met sneeuw.Hoe verder naar t zuiden,  hoe meer ezel karren en lopende/zittende mensen langs de weg.

Marokko is mooi in zn puurheid en rauwheid. Er zijn enorme contrasten. Burka en blote schouders gaan samen op sommige plekken maar absoluut niet overal.  Ik was me er continu van bewust van om vrouw en westerling te zijn. Heb me echter nooit onveilig gevoeld, ook niet wanneer ik even alleen op pad was. De vriendelijkheid van de mensen voerden de boventoon. Met mn frans en een glimlach kwam ik een heel eind.

Het werden 12 heerlijke maar intensieve dagen. We bezochten verschillende locaties aan de kust. Ik heb voor t eerst een tijd gesoared langs een klif aan de kust. Op een indrukwekkende plek,de arcadeboog bij Legzira. Fantastisch! Geland op t strand waar ik opgewacht werd door een vriendelijke jonge Marokkaan die er een handeltje had uitgestald met stenen en schilderijen. Of ik hulp nodig had om met me hele uitrusting weer naar boven te klimmen? Nee dus. Of ik FB had? Hum, nee dus zei ik terwijl mn neus groeide. Jammer zei hij en knoopte me n leren armbandje om.

De stemming was ondanks wat alfa mannetjes gedrag tussen 2 personen goed. Yoga type tegenover hork. De ene klein van stuk ,bemoeizuchtig met compensatie gedrag en de andere lang en tamelijk lomp in zn communicatie. De hork had en nam de leiding ;-). Nam verantwoordelijkheid voor het hele gebeuren en gaf duidelijkheid op een bijzondere wijze. Ik had er geen moeite mee, kon er met n glimlach naar kijken wat er zich tussen die 2 afspeelde.

Er ontstond spontaan het plan om naar Plage Blanche te gaan. Een grote duinenrij een stuk zuidelijker.Het was  Sahara daar. Ik ben een desert lover, helemaal goed dus.

In een soort van karavaan trokken we richting t zuiden. Steeds minder huizen en akkers onderweg. Er verschenen groepen kamelen. Een enkel hutje, landrovers, ezels en uiteindelijk een eindeloze leegte. Beginnende zandduinen met bosjes eromheen. In de verte zand,zand,zand.

Er werd n kampement gemaakt met 5 tenten en wat auto’s eromheen. Er werd een vuurplaats aangelegd voor de tajines. En zo brachten wij daar 3 dagen door. Overdag soaren langs de kust en groundhandlen en s avonds lekker eten en chillen onder de sterrenhemel. Met op de achtergrond Marokkaanse clubhouse uit de vette instantie van Max ;-). Een soort van mini rafe party in the middle of nowhere in de Sahara.

Het einde van de trip kwam inmiddels in zicht. Enkelen besloten om nog een dagje langer te willen blijven. Mijn vlucht vertrok echter op 13 maart en de dag ervoor vertrokken Peter, Rob en ik om 4uur richting Marrakech. Een rit van 5,5 uur.  Rob werd afgezet op t vliegveld en wij parkeerden de auto vlakbij de medina. Een simpel hotel was snel gevonden. Het was n hele overgang om na het kleine Mirleft en de Sahara in het toeristische en schreeuwerige Marrakech te zijn. Uiteraard bezochten we de souk, het grote plein en zwierven we door de medina.

Toen Peter s middags n powernap deed ben ik nog op mn eigen wijze de stad wezen beleven. Op het plein veel  muziek maar ook  gedoe met dieren. Slangen bezweerders, mannen met aapjes aan n ketting. Walgelijk om te zien hoe de arme beesten in kleding gehuld waren en je voor n paar dirham met ze op de foto kon.Ik was er vrij snel klaar mee. Was al een paar keer vaker hier geweest en merkte opnieuw dat ik de voorkeur heb voor de kleine, niet zo toeristische plekken.

We hebben s avonds lekker gegeten met uitzicht op het levendige gebeuren en zouden later nog n kijkje nemen op t plein. Wanneer er allemaal lampjes zouden branden. We hebben t niet gered, we waren beiden verzadigd van de lange rit en  Marrakech.

De volgende ochtend werd ik om 7u afgezet op t vliegveld. Het verliep allemaal vlotjes en om 9u vloog ik terug naar  Europa.  Een raar idee,  een paar uurtjes verder en je stapt weer n totaal andere wereld in. Slechts voor kort, in april ben ik weer een kleine week in N-Afrika , opnieuw in Marokko. Maar dan met Anna.

Voor nu eerst op weg naar een nieuw avontuur. Zodra ik mn auto weer te pakken heb rijd ik via Frankrijk richting Spanje en Portugal. On y va!