home is where the hart is...

Ik voel me een beetje triest van binnen...Leeg ,knagend en zwaar gevoel....

Na een laatste avond slenteren over de esplanade in Cairns ,terwijl een laatste tropische shower over me heen stortte,ben ik dinsdagmiddag na 4 maanden vertrokken uit dit geweldige land...De natuur was solidair met me en leek mee te huilen..

Vanuit het vliegtuig zie ik de kustlijn..de prachtige aftekening van het Great Barrier Reef...de rode vlaktes van de woestijn....de percelen land die door de mens ingenomen zijn.het lijkt een lappendeken...Daar...zoveel meters beneden me...daar reed ik een aantal weken geleden...Tranen biggelen over m`n wang..Ik zie kaarsrechte wegen en af en toe een kronkelige weg...Het is als het leven, soms recht op je doel af, soms via een omweg pas ontdekken wat je doel is...

Ik heb moeite met afscheid nemen wanneer ik ergens gelukkig geweest ben..En ik weet dat in zowel Frankrijk als Australie plekken zijn waar ik heel goed zou kunnen en willen wonen...Waar ik me onder de locals kan begeven en mee kan bewegen met hun joie de vivre...Het is niet voor niets dat ik deze reis veel met Fransen en een enkele Italiaan ben opgetrokken...Het voelt thuis..

Het raakt me, ik heb het weer duidelijk gevoeld...het contrast met het koude en overbevolkte Nederland zal enorm voor me zijn..Waar de mens minder in contact met de natuur staat..hoe onnatuurlijk eigenlijk..De natuur bepaalt hier het seizoen, niet de datum...Men “leest”de tekenen en schikt zich ernaar..Is gewend te leven met extremen, zowel qua klimaat als met flora/fauna..

Het leven speelt zich meer buiten af en dat voelt goed...

Na gewend te zijn aan zoveel(persoonlijke) ruimte, de geluiden,de stilte en de easy going people ben ik huiverig voor de terugkomst...Ik zal weer opnieuw in m`n omgeving moeten “aarden”..Gaelic en de paarden van Lida zullen me daar bij helpen weet ik en ik heb goede mensen om me heen...

Ik voel me een nieuwetijdsgypsy, een bohemien...en weet heel goed dat deze lange reis niet de laatste was maar het begin van een andere levensstijl..een bevestiging van wat ik vermoedde...De eerste stap werd 7,5 jaar geleden al gezet..

Ik ben een kind van de zon...De koperen ploert voedt me, het geeft me levensenergie en laat me stralen.

Ik hou van puurheid, eenvoud, ruigte,ruimte en de elementen....Zowel in de mens als in de natuur...Ik heb veel van deze mensen mogen ontmoeten...

Ik heb deze reis heel sterk ervaren hoe gemakkelijk ik contacten leg, verbindingen aanga en harten weet te raken..Vertrouwen kreeg en de mooiste persoonlijke verhalen terug mocht ontvangen......Mensen wist te inspireren met mijn persoonlijkheid,mijn verhalen en belevenissen..., zonder dat ik daar op uit was...Ik kreeg het gewoon als kadootje terug..

Daar ligt mijn kracht, het komt vanuit m`n hart en dat komt over...

Het doet me pijn, de emotionele blokkades van m`n geliefden te zien en te ervaren....Diegenen die het meeste in de weerstand gaan hebben vaak veel innerlijk werk te doen.....Cynisme is verlammend en werkt vergiftigend....

Ik zou het zo graag wegnemen die blokkades, maar niets laat zich afdwingen, ieder heeft z`n eigen pad te bewandelen....Het doet me pijn wanneer een vriend zich voor me afsluit, omdat de confrontatie te heftig is....Ik kan alleen m`n onvoorwaardelijke vriendschap geven...

Je kunt uit respect en wijsheid soms beter zwijgen ..Maar ben je dan ook trouw aan jezelf?Hoever ga je daarin..? Het is ook een uiting van liefde te willen investeren in een waardevol contact..en zoeken naar wegen hoe je elkaar niet alleen hoort, maar echt verstaat,begrijpt...Dat kan confronterend zijn, maar samen kun je daarin groeien...Volg de taal van je hart maar..die weet het wel...zolang die open blijft ...is alles een kwestie van tijd.....

Het heeft me jaren gekost voordat ik deze reis maakte..Als 18-jarige wilde ik al naar de kibboets en Australie...Het leven verliep anders, ik heb lange periodes in m`n leven gekend dat ik niet eens naar de winkel durfde, in `n bus durfde,angst een centrale rol innam en ik niet “volledig”leefde....Hoe anders is dat nu....

De tijd heeft me geleerd...Ik ben heel blij dat ik nu op m`n 53e m`n hart gevolgd heb en met de wijsheid van nu deze reis kon maken..Wat niet alleen een vakantie was...reizen zoals ik gedaan heb is ontdekken,vernieuwen, transformeren...en ik kan het allemaal plaatsen in een groter geheel...

Het geeft me tools voor een volgende stap...Home is where the hart is....