Bibbers

Ik naderde inmiddels aardig de kustlijn van WA, was me mentaal al n beetje aan t voorbereiden op iets wat buiten mijn comfortzone lag. Ik zou de mooiste stranden aan de Indische oceaan gaan bezoeken.  Ik werd continu geconfronteerd met afbeeldingen van snorkel locaties, de kleurrijkste vissen, blije gezichten , witte stranden en heldere, turquoise wateren...Het summum mbt de wereld van koraal, één groot aquarium. 

Ik was er in de buurt,dan moest ik er toch echt wel heen en die  fantastische vissen gaan bekijken. Maarrrrrr er was wel " 'n dingetje ". Ik ben nl geen held in buitenwater.Weet dat van mezelf , begrijp niet waarom en vind t maar onnozel en mutserig. Voel me ongemakkelijk in die watermassa, voel van alles onder water langs me heen glibberen.

Mijn basis was iets in t binnenland,  Bullara Station. Een heerlijke, relaxte farmstay. Van daaruit maakte ik de ritten naar de kust.

Ik reed met gemengde gevoelens naar Coral Bay, the place to be om te snorkelen.  De lucht betrok, er stond n flinke bries en de zee zag er echt anders uit dan in de folders.Geen helderblauw water, best wel een enge, donkere watermassa. Ik liet me niet ontmoedigen en kocht n snorkelset en waterschoenen. Dan kon ik in iedergeval "los". Ja , absoluut met schoentjes, ik durf echt niet op blote voeten t buitenwater in, je weet nóóit op welk beest je  gaat staan, bibbers 🥴 Uitbreiden met flippers kon altijd nog.

Het was niet druk aan t strand, een enkeling ging t water in, met of zonder wetsuit. Ik bekeek t allemaal 's van n afstandje , verzamelde moed en toog in bikini de zee in. Het was fris, ik ging met mn hoofd onder water, zag geen vis. Moest nog verder de zee in, bereikte t koraalrif niet, vond de stroming eng en haakte af. Bibbers ! Dit vond ik gewoon niet leuk. S'avonds op Bullara vertelde ik over mijn " heldendaad" .Gewoon nog n keer proberen met zonnig weer , n heldere zee en veel mensen in t water werd me aangeraden.

Ik nam n dagje afstand, liep n paar korte hikes rond het station om ff goed te aarden en besloot n nieuwe poging te wagen bij t Ningaloo Reef. Ik moest de dag erna immers toch al om 8u in Exmouth zijn om de achterklep van Falky te laten repareren. Een half uurtje verder rijden en ik zou opnieuw in een snorkel paradijs zijn.

De dag begon goed, de zon scheen ! Een strakblauwe lucht en n prachtige kustlijn. Veel mensen aan t strand èn in het water. Poging 2 ging al n stuk beter. Ik hoefde niet ver de zee in om van alles onder water tegen te komen. Alles is zoveel fijner wanneer de zon schijnt. Het water was helder, niet koud en er stond geen sterke onderstroom. In Turquoise bay was n soort lagoon, dat voelde veilig. Ik begon t zowaar leuk te vinden.

Een paar dagen later betrok t weer opnieuw.  In Monkey Mia kwam de regen met bakken uit de lucht toen ik naar de dolfijnen kwam kijken.  Al tientallen jaren ,komen er s' ochtends wilde dolfijnen naar t strand om n hapje te halen. Begon t ooit met vissers die hun afval deelden met dolfijnen, het is sindsdien bij de populatie geïntegreerd en t zit in t systeem van de flippers. Zij bepalen wanneer ze naar t strand komen, bezoekers mogen toekijken. Gelukkig werd er geen show opgevoerd en mocht er geen fysiek contact met de dieren zijn. Ze moesten wild blijven, alhoewel ze zich heel vertrouwd leken te voelen met de rangers die hun n enkel visje voerden terwijl ze in t water stonden. Het publiek keek toe en ik was doorweekt . Maar oké,  ik had ze gezien. Leuk maar ik kan niet lyrisch van worden van het zien van dolfijnen zoals sommigen. Zwemmen met dolfijnen, zeeleeuwen,  mantaroggen en whalesharks. Het kon allemaal hier. Mij niet gezien in open zee , zwemmen naast de grootste vis op aarde. Ik ben soms best stoer maar soms ook gewoon n schijterd. 

Toch maakte ik vorderingen,  de aanhouder wint.  Ik was inmiddels verplaatst.  Ik was aangekomen in Kalbarri, opnieuw een farmstay,the Little River Ranch.. Was van plan om daar paard te rijden. Helaas waren de paarden verkocht, het kon niet meer uit sinds de toeristencrisis met Covid. Er stonden voor de gezelligheid nog 2 kleine palomino pony's , waarvan één een vals kreng die mij n hap zou verkopen.

Het Kalbarri NP was prachtig ! Het mooiste park wat ik deze trip heb bezocht. Ik maakte er 2 uitdagende hikes. Zag Natures Window, ergerde me aan de busladingen Aziaten met hun selfi sticks, dringende mensen, zocht de ruimte en stilte op. Dat is voor mij t beste. Me opladen aan de schoonheid en puurheid van de wilde natuurlijk. Ontmoette op de ranch leuke travellers en kreeg opnieuw n snorkel tip. De klifkust bij Kalbarri was prachtig. De blue holes, daar moest ik wezen om zonder bibbers t water in te gaan. 

Het was n mooie afsluiter hier. 3x is scheepsrecht. Langs de kust waren de blue holes, kleine lagoons stikvol vissen. Daar spartelde ik n flinke tijd tussen van alles en nog wat. Dit was de bedoeling voor mij, zo kon ik er van genieten. Geen bibbers van angst, wel bibbers van de kou aan t eind van de middag. 

Hup t water uit, fleece om en met n XXXX gold en n bakkie nootje naar de zonsondergang kijken vanaf dit prachtige stekkie. In stilte deelde ik dit gebeuren met andere kustgangers. Kippenvel, geen bibbers. Zo blij dat ik deze mooie spot heb gevonden en alsnog een echt snorkel hoogtepuntje beleefd heb. 

Ik daag mezelf graag uit, geef t niet snel op maar vooralsnog denk ik dat ik gewoon n aards type ben. Geen waterrat en niet echt n luchttype. Paragliding levert soms ook bibbers op wanneer ik boven de berg uitkom.Met beide benen op de grond, met je poten in de aarde, daar voel ik mij toch t meest op mijn plek.