Wederopstanding..

20 juni 2019 - Buis-les-Baronnies, Frankrijk

Na een aantal heerlijke dagen doorgebracht te hebben met Marianne in Banne (en dat rijmt ook nog) ,trok ik weer verder.

Banne ,met z`n prachtige dorpsplein, ligt mooi tegen een heuvel.De spitse kerktoren tekent strak af tegen de blauwe lucht.s Avonds wordt je getrakteerd op een concert van vogelgeluiden en luid kwakende kikkers.We bezochten de zaterdagmarkt in les Vans en vonden n zwem/zonplekje aan de Chassezac bij Calsteljeau..Casteljeau in de Ardeche, de plek waar ik goede herinneringen aan koester,waar ik in de jaren 70 als 14 jarige mijn eerste vakantievriendje had.Waar de rivier in die tijd nog redelijk rustig was, alhoewel de Nederlanders ook toen al veel naar deze streek trokken..Waar wij als onnozel, Nederlands gezin de klassieke blunder begingen door het kaasplateau na de maaltijd volledig op te eten.Kaaskoppen,wij deden die naam letterlijk eer aan..

Er is sindsdien veel veranderd . Na enig zoeken vond ik de plek waar inmiddels een hele reeks van campings aan de rivieroever gevestigd zijn.Ondanks het voorseizoen waren er al heel veel Duitse gezinnen en grote groepen pubers.Met veel geschreeuw werd de prachtige natuur ingenomen. In dit circus hadden wij geen zin en met n beetje moeite vonden we een lekker plekje op een van de vele kalksteenplateaus waar de zon de blote huid mocht kussen.Gitaarmuziekje op de achtergrond,mmmm...

Toen ik Bannes verliet en weer verder trok voelde ik de behoefte om nogmaals een tijdje aan die rivier te luieren.Dat moet je "verdienen"en ik heb voorafgaand 2 wandelingen gemaakt door het Bois de Paiolive. Een bos vol met kalksteenformaties.De andere route leidde me langs de falaises van de Gorges du Chassezac, prachtig en minstens zo mooi als de Gorges du Tarn.

De dagen erna trok ik verder richting de Mont Ventoux, ik sliep op n camping in Bedoin aan de voet van deze reus.Ik was in wielrennersland beland....Onderweg werd dat al heel duidelijk. Naarmate ik dichter bij de Ventoux kwam, veranderde het straatbeeld. Zwetende en ploeterende mannen en vrouwen baanden zich een weg door de heuvels en bergen. Respect, ik kan niets anders zeggen.Link om hier te fietsen, dat wel ! Inhalen en jakkeren op smalle wegen, Fransen zijn irritante bumperklevers! De wielrenners moeten beschikken over beschermengelen...

Toen ik de Ventoux opreed kreeg ik `n déjà vu..Een paar jaar geleden presteerde ik`t nog om de Alpe d`Huez op te fietsen, 2 x zelfs. Nu zag ik ploegen onhoog gaan, Van allerlei pluimage: jong,oud, alleen,samen, hand in de rug, ze kwamen allen op hun eigen manier boven.Fantastisch, wat `n euforie bij de "finish". Ik genoot mee van hun heldendaad.

Daarna vrolijk de puist weer afgereden en bij station Mont Serein een stop ingelast.Ik kwam er een loslopende ezel tegen op een rotonde, ik trof er een stelletje ongeregeld wat tussen ezelen muildier inzat en zag er geiten met enorme horens.Een prachtig berglandschap daar en tevens de  start van een aantal mooie wandelingen.Ik spotte er een kudde schapen en was op zoek naar de patou die de schaapjes zou moeten beschermen tegen wolven .Niets te zien,vreemd..Ik zag in de verte wel wat wit en pluizigs liggen, veel groter dan een schaap..Het bewoog echter niet..Ik ,nieuwsgierig als ik ben ,ging polshoogte nemen...Ik naderde de witte massa voorzichtig ,patous kunnen fel en agressief reageren wanneer ze een kudde bewaken. Er gebeurde echter niets...Ik zoomde in met m`n camera en concludeerde dat het hier toch echt om n grote hond ging. Ik zag z`n halsband en de hond bewoog niet...Ik vond m ook verdacht "plat". ik riep,floot en ook nu geen beweging..Het kon niet anders dan dat deze onverschrokken beschermer dood was...

Ik liep terug naar t restaurantje naast de weide, van plan om daar alarm te slaan .Onderweg werd ik aangehouden door n Fransman die dacht dat ik de bergère was, Hahaha,nou nee hoor,maar ik had wel polshoogte genomen en geconcludeerd dat er iets niet pluis was met die hond. Had ik eerder n schaap gered,nu trof ik een dode hond....We babbelden over de mooie omgeving en over de moed van de onverschrokken patou mbt wolven. Hoe zeer je moest oppassen en hoe fel ze kunnen reageren wanneer je als wandelaar langs een troupeau loopt.Deze patou had t loodje gelegd, ik was onderweg om dat te gaan melden....En terwijl we over de weide uitkeken was ik sprakeloos getuige van een wederopstanding. Ik zag vanuit `t niets beweging in de weide,de witte,pluizige massa rekte zich uit, richtte zich op en keek relaxed om zich heen...Niets woeste,onverschrokken patou die z`n schaapjes beschermde tegen wolven en opdringerige wandelaars...maar een luie,relaxte goedaardige lobbes die mij flink om de tuin had geleid!

M`n ogen rolden bijna uit hun kassen,ik stamelde en kleurde..Dit kon toch niet waar zijn ???Jeetje,wat`n blunder !

De Fransman zag de humor er ook wel van in en maakte gebruik van de komische situatie.Hij nodigde mij uit om samen de Ventoux op te gaan in zijn Porche. Ik zag dat als "herderinnetje"niet zitten en bedankte hem vriendelijk. Gierend ,en dan niet van het remmen, sjeesde ik de laatste kilometers van de Ventoux af om op koers te zetten richting Buis- les- Baronnies.


 


 

Foto’s

6 Reacties

  1. Marianne:
    20 juni 2019
    Hahaha, je bent me er eentje. Blijf nog even door-avonturieren!
    O ja, het is Banne zonder s. Dus dan rijmt het nóg mooier. ;-) bisous
  2. Liesbeth:
    20 juni 2019
    Thanx Marianne, ik twijfelde al maar was tijdens t schrijven te lui om te checken ;-)..is inmiddels aangepast !
  3. Marianne:
    20 juni 2019
    ik zie het. ;-) Dan kunnen anderen Banne ook vinden en ervan genieten op vakantie.
  4. Liesbeth:
    20 juni 2019
    Da's beter, er bestaat nl wel een Bannes, ligt in de haut-Marne. Vast niet zo mooi!
  5. Ank:
    21 juni 2019
    Hoe is dan de etiquette van het kaasplankje?? 😋
  6. Saskia:
    3 augustus 2019
    Je verhaal tovert een glimlach op mijn gezicht. Mooi beschreven. Ik weet dat wij een keer eind Vd middag arriveerde en er een kudde everzwijnen overstak