le bleu de la Drôme

9 juli 2016 - Aurel, Frankrijk

Het is me weer gebeurd, ik ben weer gegrepen door deze plek. Niet dat het me verbaasde, het voelt hier als mijn thuis..

Ik ben terug in Aurel, het kleine dorpje in Z-Frankrijk,verstopt tussen de landerijen en bergen in la Drôme.Daar waar het leven slow gaat, de honden in het dorp blaffen,de krekels non stop tsjilpen, de vogels zingen,de vlinders hard werken,de bijen zoemen en de vliegen en muggen momenteel ruimschoots aanwezig zijn..

Het is mooi hier, erg mooi..en nu de zon weer volop schijnt na een regenachtige tijd knallen de kleuren uit de grond..

Het past hier zo goed, blauw..de natuur laat zich in al haar glorie zien.De plantenen bloemen tonen hu helderheid nu de wortels zich laven aan het vocht in de aarde..Over een tijdje zal dat anders zijn, dan neemt de droogte de overhand en vervagen de kleuren naar geel en dor..

Ik mocht een paar dagen genieten van en met alles wat hier is.Samen met mijn bijzondere Franse vriend Frédéric, mijn lieve en gastvrije Nederlandse vriendin Mareicke die hier haar leven opgebouwd heeft en met alles wat de natuur hier biedt.

De rivier la Drôme geeft en neemt..vlinders dartelen op de stenen, takken dansen mee in de flow.. Een enkele boomstam vormt een object in de verkoelende stroom helder water.... De eerste toeristen maken hun kanotochtjes, lachende kinderen,sporen van bevers die hun burchten hier bouwen..Het leven is goed hier..

Het is een wereld binnen de wereld, nu het netwerk hier al een paar dagen stil ligt wordt het nog duidelijker hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om je fijn te voelen..Ik ken het gevoel maar al te goed, less is more...

Mijn frans vordert, in september volg ik hier een week een intensieve franse taalcursus, ik hou van deze taal en nog meer van uitwisseling en verdiepende gesprekken.

Ik geniet van de conversaties en pik meer en meer op. Zo ook een interessant onderwerp over het grote struikelblok waar veel mee mannen rond hun 40/50e mee te maken krijgen..Er is zelfs een liedje over geschreven..Grand corps malade:Ma tête, mon coeur et mes couilles..Ach, ook vrouwen kennen dit gevoel maar al te goed..

In september kom ik terug, laat me dan verrassen door de kleuren van dat moment.

Voor nu is het blauw...Ik vang de kleuren met mijn camera, ze vormen een blauwdruk op mijn netvlies en dringen diep in mijn hart ..


 

Foto’s

3 Reacties

  1. Marianne:
    9 juli 2016
    Hoi Liz, fijn dat het nog steeds 'blauw' is en dat het land je blijft grijpen. Begrijp ik het goed, ligt of lag het netwerk plat? Onweer gehad?Ja, dat komt voor. Als je in september komt, laat ik je weleens wat lezen van mijn verhalen vroeger, veel overeenkomsten met de jouwe, alleen 'gilden' de krekels in de mijne, de jouwe 'tsjilpen' ;-) Ik blijf je volgen. Bises
  2. Margreet Groenewoud - van Dijk:
    11 juli 2016
    Mooi geschreven!!!
    Geniet nog maar ff!!
  3. Paula:
    12 juli 2016
    Less is more Lies ! xxx Paula