Kiss the room.....

4 april 2022 - O Porriño, Spanje

Na een prima nacht,was de beroerde heenreis al weer wat naar de achtergrond geraakt. We waren opgestaan met een fantastisch uitzicht en heerlijk weer. Tui en omgeving werden verkend om zodoende wat in Spaanse sferen komen.

Uiteraard streken we neer op n terrasje. Daar waren we getuige van n komisch schouwspel. Er kwam n grote ,loslopende, zwarte hond voorbij met achter m aan n man met n rode halsband. Met daar achteraan n lange,stoere Guardia Civil. Ze probeerden de hond te vangen,  deden pogingen tot paaien, lieve woordjes etc etc. Maar Blacky wilde zich niet laten vangen. Verschillende andere mannen deden mee met de achtervolging, er werden rondjes gelopen achter elkaar aan gelopen. Even werd hij vastgehouden bij een kroegje,maar al snel liep hij weer los.Black was hun te slim af. Op n gegeven moment werd de tactiek veranderd. Er kwamen mannen met knakworstjes voorbij. Ook de stoere agent liep met samengeknepen billen, inclusief mondkapje  en bungelend knakworst in z'n hand achter Black aan.  Het was een belachelijke vertoning en we zijn er niet achter gekomen of de slimmerik zich heeft laten vangen. 

De volgende dag vertrokken we richting  O Porriño. Dat was goed te doen,  zo'n 15km om er in te komen. Het hostel lag echter nog zo'n 4km van de route. Dat was nog even een lastig staartje,  het was nl alleen maar klimmen . 

Een  hostel met n allervriendelijkst onthaal, n lekker biertje en prima maaltijd. De ober maakte grappen en wilde t ons echt naar de zin maken. Een kleine ,drukke Spanjaard die met z'n mondkapje op lastig te verstaan was. Hij deed echt z'n best om Engels te spreken. Na een  super ontbijt werden we als service met hun busje naar t beginpunt van onze volgende etappe gebracht. 

We zaten er lekker in ,het was heerlijk weer en de eerste 7 km zaten er op toen we op n kruispunt even stopten . Er kon inmiddels wel wat kleding uit.

Terwijl wij aan t rommelen waren met onze rugzakken,  stopte er n busje naast ons. N opgewonden klein mannetje stak z'n hoofd uit t raam. Kiss the room ...Huh ?  We keken elkaar aan, ik dacht dat die gast ons misschien n lift aanbood... N wanhopige blik  van zijn kant, Kiss the room ? !

Toen plots viel t kwartje. Zonder mondkapje had ik m niet herkend. Het was de grappige gastheer van t hostel. Hij was ons gaan zoeken en helemaal achterna gereden.  Kiss the room...Keys of the room op z'n Spaans ! Oeps ! Ik verschoot van kleur en taste in m'n broekzak. Ooooh,  Kiss the room zaten daar nog in....

1000 keer excuses gemaakt, fantastische revieuws beloofd etc etc. Er was geen grijns te zien op z'n gezicht deze keer. Het busje scheurde weg en liet mij beschaamd maar gniffelend achter.Het eerste uur bleef ik t nog tig keren herhalen: Kiss the room ,Kiss the room! Die is  voorlopig wel even klaar met domme gasten zoals ik, Oeps!

Foto’s

3 Reacties

  1. Barkhof:
    16 april 2022
    Een late reactie.Een prachtig verhaal.Met wie wandel je nu.Ook een enthousiasteling.Fijne Paasdagen.Henk en Karina.
  2. E. Hoorn:
    18 april 2022
    Fantastisch om je verhaal weer te lezen.wat een belevenis weer. Prettige voortzetting. Elly
  3. Annette:
    11 mei 2022
    Mooie belevenis weer Liesbeth! Sorry voor de late reactie...xx