Going North

Abba

Zweden is Abba, maar Zweden is voor mij vooral Niels en Alice en hun hondje Ollie.

Sinds enkele jaren wonen ze daar, eerst in Stockholm,  nu in Hemfosa . In het bos, een half uurtje met de trein onder Stockholm. Vanwege een wereld met Covid ongemak zag ik t niet zitten om met t vliegtuig te komen. Liever eigen baas en met eigen auto. Wel n stevige rit van zo’n 1400 km om daar te komen,  maar t plan was om er dan maar n roadtrip van te maken. Denemarken en Zweden zijn tot nu toe onbekend voor mij.

 In 1,5 week maakte ik van n personenauto een comfortabele mini camper. Veel denkwerk, met 9 schroeven uit elkaar halen voor winteropslag. Super blij met resultaat.

Met slaapkamer,wc, badkamer, keuken ,garderobekast, apotheek, klusbak, en kelder. Tent mee, paragliding spullen mee en ook nog n plek over  voor een hond naast mn bed. Want dat die er eens weer gaat komen is zeker!

Terwijl ik normaal gesproken altijd naar t zuiden reed, ging de weg nu via Nieuweschans naar t noorden. Met mijn testbewijs bij de hand reed ik vlot Duitsland door,geen controle moment. Vlak voor de grens met Denemarken nog even tanken en plots stond ik voor n douanepost. Een vreemde gewaarwording,  nooit meer meegemaakt in Europa sinds de grenzen open zijn.

De Deense auto s voor me konden gelijk doorrijden. Voor mij ging n arm omhoog.Een jonge blonde Viking met puisten vroeg naar mn paspoort. Of hij mn testresultaat ook wilde zien vroeg ik m. Oh ja. Lacherig naar zn collega’s bekeek hij in n flits de kleine afbeelding op mn telefoon. Te kort om goed te kunnen lezen. Ik kreeg t gebaar door te kunnen en hoorde hun nog wat brabbelen over what to do with the Netherlands.

En zo tufte ik door naar Zweden. Op naar “the bridge”, de verbinding tussen Kopenhagen en Malmo.Mijn favoriete Zweedse crimi op Netflix, waarvan ik afleveringen achter elkaar verslond. De eerste tolbrug in Denemarken was al lang, maar “ the bridge”  naar Zweden van 22km overtrof alles. Vanuit de verte popte t imposante bouwwerk op.Toch had ik niet echt t gevoel over n brug te gaan, ik had zeg maar ’t afsluitdijkgevoel ‘.

Aan t eind werd ik welkom geheten door n opgewekte, blonde Zweedse . Wel paspoort, geen test controle. Waar ik heen ging. Naar mn zoon bij Stockholm.  Ooooh, you have a long way to go, enjoy lachte ze vriendelijk.

En zo reed ik zonder problemen zomaar in Zweden . Heel  onwerkelijk na alle media van afgelopen jaar. Ik ging op zoek naar de gratis camperplek aan de oostkust  die ik thuis al gevonden had. Het werd niets. Het bleek een nationale feestdag te zijn die dag, dus veel Zweden waren er op uit getrokken. Mijn stekkie bleek alleen voor dagrecreatie te zijn, ik besloot voor plan B te gaan. Zo’n 200 km verder had ik thuis al n heerlijke camping middag in de natuur gevonden. Daar wilde ik sowieso al heen. Dan nu gelijk maar.

Rond 20u kwam ik na ruim 1000km aan bij n stukje paradijs. Er waren slechts 2 andere campinggasten,heerlijk om 2 dagen te acclimatiseren.

De volgende dag heb ik kennis gemaakt met de natuur,  een hike van 15km leidde me langs meren, door bossen met enorme  stenen en langs de vele verlate huisjes.

Zweden is anders,  ik weet nog niet of ik t echt mooi vind hier. Het heeft zn eigen schoonheid en die ga ik de komende 2 weken ervaren. Wat ik heel bijzonder vond is t licht, het wordt op deze tijd van t jaar amper donker s avonds en s nachts. Dat is vreemd,  ik was totaal mn tijdsbesef kwijt.  Het deed me denken aan mn nachtdienst ritme. Ik ben tijdens mn verblijf hier elke dag pas rond 1uu gaan slapen en was rond 5u weer wakker. En niet eens erg moe, bizar zoals dat werkt.

Na 2 dagen trok ik verder, de oostelijke kustlijn volgend tot de splitsing naar Stockholm. Hoe noordelijker ik kwam,  hoe meer ik gecharmeerd werd van t land. Een eigen gezicht, pittoreske huisjes, knusse haventjes,mooie tuinen en heerlijke Fika. Ik laat me verrassen .