Dromend door la Drôme( Provencale)...

21 juni 2018 - Aurel, Frankrijk

Ik ben weer thuis, dwz weer thuis in "mijn"Frankrijk. De streek waar ik zoveel van hou.Daar waar mijn hart gaat jubelen en ik moeiteloos de draad oppak. De streek van zacht maar ook ruig..Van gure wind en zinderende hitte...Waar de elementen vrij spel hebben...De krekels harder lijken te tsjilpen. Waar Bio en local de maatstaf lijkt en vele alternatievelingen hun plekje gevonden hebben.Waar de mensen de tijd nemen om te genieten, du pain,du vin , du fromage.La vie est belle ! Lome momenten onder de boom, Waar de kleuren nu nog fel zijn om binnenkort te verbleken wanneer de zon de aarde kust. Verweerd houtwerk, rommelige dorpjes,vervaagde kleuren ,verhalen uit het verleden, ik hou ervan.

Het is juni,het weer in heel Z-Europa is al tijden in de war en dat zie je ook hier. Er is afgelopen weken veel, heel veel regen gevallen. Het is veel te koud voor de tijd van het jaar al begint het inmiddels weer lekker bij te trekken. Hier in de Drôme is het één kleurpallet. De velden met klaprozen staan in bloei, de lucht is bezwangerd met de geur van brem en de tilleul hangt in zware bossen aan de bomen.Onderwerg zie ik  regelmatig groepjes mensen samen zitten met takkebossen op hun schoot., luid dicussierend blaadjes plukkend voor de thee. Een mooi tafereeltje..De lavendel begint heel voorzichtig zn mediterrane kleur aan te nemen,per dag zie je de diepte van het blauw toenemen.

Ik heb afgelopen dagen veel nieuwe dorpjes bezocht, kleine ,stille pareltjes.Ik ben de drukte voor, de toeristenstroom komt over een paar weken op gang.Ik wordt gelukkig van de tekenen des tijds die in de dorpen hangt. Ik zuig de sfeer op en laaf me aan de historie die hier heerst.Joie de vivre .Het voedt me en verveelt me nooit.

Ik bezocht de markt in la Motte Chalancon,spotte gieren bij Remuzat en bezocht t kerkhof van t gehuchtje st.May.Ik reed door la vallée de la Roanne, genoot van de vergezichten vanaf de vele cols. Ik dronk koffie tussen de hippies met hun grote honden op "mijn" terras in Die en streek neer voor n biertje bij café des sports in Saillans. Ik ontdekte nieuwe dorpjes in de omgeving van Nyons, Venterol bleek n plaatje. Ik maakte een paar mooie wandelingen en genoot van de bergen.Ik sliep n nachtje op camping "la vallee bleue"in Sahune, de plek waar wij als gezin zoveel fijne vakanties doorgebracht hebben en waar ik n eyeopener gehad heb. Liggend in mn auto,klep open, bijna slapend in de vrije natuur met de riviergeluiden op de achtergrond overdacht ik de afgelopen jaren...Dingen gaan zoals ze moeten gaan...Connected met mn innerlijke gids, leef ik mijn leven...

Mijn pleisterplaats Aurel voelt thuis..Daar waar s`nachts de sterren helder aan de hemel staan,geluiden in het dal klinken en waar nooit iets lijkt te veranderen...Ik hou van het uitzicht,de huisjes tegen de berg, het leven op Frederics campground,het paragliden en de fijne rendez-vous met vriendin Mareicke.

Deze omgeving voelt zo vertrouwd en natuurlijk voor mij, er hangt hier zo`n fijne energie...De natuur is zo rijk en puur. Kersenbomen, moeibeien, walnootbomen, vijgen, abricozen, olijfbomen, allerlei wilde kruiden.De picodon en tomme smaken delicieux,de raviole ook ! Mareicke bracht me wat kennis bij mbt de plaatselijke gerechten.Nederland lijkt ver weg....

Ook nu voel ik weer hoe weinig je eigenlijk nodig hebt.Ik wist `t al en ervaar `t opnieuw. Het "zwerven"bevalt me heel goed, het is de wijze zoals ik 4 maanden door Australie reed .Afgelopen 4,5 weken heb ik geleefd in en vanuit mn auto. Mn tent zette ik slechts 2 nachtjes op.Ik voelde me vrij met zo weinig om rekening mee te houden.. Mn tas met kleren is slechts voor n deel gebruikt. Van alle boeken die ik meenam heb ik er bijna 1 uit..Het leven zo simpel mogelijk maken,hoe fijn is dat.

Komende dagen zwerf ik hier nog een beetje rond. Ik geniet van het samenzijn met de mensen waar ik veel om geef..Ik voed me voor de komende maanden tot een wederzien. À la prochaine,het zit diep in me.

Over een paar dagen begint het fête de transhumance in Die. Ik ga het beleven, ik ga zelfs een paar uur meelopen met enkele kuddes, Ik sluit me in Valdrome aan bij honderden poten, één blatende witte  massa die een weg naar de hoogvlaktes gaat vinden  ..Liep ik eerder met honden, paarden en kamelen...12 km lopen met schapen, herders en hun honden heb ik nog niet eerder gedaan.Ik laat me verassen tijdens deze traditie, ben voor een paar  uren onderdeel van de "kudde", een zgn meeloper voor bepaalde tijd. Ik hoop de Patous in actie te zien, de enorme  witte berghonden die er aaibaar uit  zien. Maar die zich ontpoppen als woeste bewakers van de kuddes om wolven op afstand te houden. Ik heb er respect voor, de samenwerking tussen mens en dier.

Lopen in een rustig tempo is bijna meditatief, je komt in een bepaalde cadans en je gaat er `n beetje van dagdromen. Het maakt je geest vrij om ruimte te maken voor  nieuwe ideeen. Elke stap brengt je dichter bij `n volgende stap in je leven.... Dromen...,dromend door la Drôme..


 


 

Foto’s

1 Reactie

  1. Ank:
    23 juni 2018
    Oh Lies ik word helemaal gelukkig van jouw mooie ervaring. Ik zie en voel je zo daar waar jouw ziel zich het allerfijnste voelt. Aho lieverd 😘