Dobberen....

 
Toen ik op de campsite van Monty de Python stond trof ik daar een jong Duits stel met n dreumes. We raakten aan de praat en ik vroeg hun of dat n beetje te doen was met zo’n klein monstertje. Hij klom overal op in hun Van, zat pontificaal achter t stuur,viel geregeld en had n dikke buil op zn voorhoofd ..ja hoor was t antwoord,  prima te doen. Ik moest natuurlijk denken aan mn kleine,grote vriend Florian. Ik mis m op dit soort momenten , net zoals ik sommige anderen mis. Alleen reizen is prachtig,  maar heeft ook momenten van je alleen voelen, eenzaamheid. En dat is goed. Je realiseert je intens hoe belangrijk sommige dingen voor je zijn, je eigen authenticiteit ,aan wie je je liefde en vriendschap schenkt..Dat je met jezelf in harmonie moet zijn voordat je je open kunt stellen voor n ander. Dat voel ik het beste wanneer ik alleen reis. 
Of ze leuke dingen hadden ondernomen.. Jazeker,  de buggy was in staat op veel plekken te komen. Aan t strand vermaakte de dreumes zich prima terwijl papa aan t surfen was. Maar zwemmen met seals en dolphins was onmogelijk om samen te doen. Ik werd nieuwsgierig…was dat leuk? Absoluut de moeite waard vertelde ze, ze was alléén gegaan terwijl t zijn beurt was om de kleine koter te vermaken.
Het idee was ontstaan en de beslissing genomen. Ik wilde dit ervaren.De eco tour vertrok vanaf Baird bay. Een klein idyllisch  plekje aan een baai, ver van drukte, bemand door pelikanen, zeevogels en een enkele rustzoeker.
De trip was inderdaad  bijzonder en ook de moeite waard. Zo’n 10 man waaronder ik hesen zich in een wetsuit om vervolgens in n bootje te klimmen die ons richting open zee zou brengen. Onderweg werden er snorkels uitgedeeld en een papier met regels .. Dit was een eco tour.We zouden de dieren in hun natuurlijke omgeving ontmoeten, fysiek contact met hun was verboden. Niet voeren,plagen, uitdagen, wel spelen en zwemmen en genieten … 
Het waaide gelukkig niet zo hard, de zon liet t wat afweten. Na zo’n 10 minuten tuffen kwamen de eersten in beeld. We naderden een eilandje waar de reuzen lekker aan t chillen waren. Het verschil  tussen man en vrouw was duidelijk te zien. Wát n machogedrag en   brullen konden ze ook!

 In de ondiepe wateren werd t anker uitgegooid en toen konden we los. Zolang de bodem zichtbaar is ben ik nog n beetje held, maar wordt t dieper dan zinkt mijn moed ook… Ik had mazzel, het water was helder en de bodem zichtbaar. De speelse zeeleeuwen dartelden om ons heen, ze waren nieuwsgierig naar ons. Vooral naar die ene vrouw die zonder wetsuit gewoon in badpak rondzwom, brrrr. Wat n bikkel. Haar witte lijf trok veel aandacht van de seals. Ze dromden zich om haar heen en fysiek contact was mogelijk maar mocht absoluut niet hahaha. Wild moet wild blijven. Na zo’n half uur was t wel genoeg wat mij betreft. Ik had t wel gezien, had nog wat vissen gespot en kreeg t koud ondanks mn 2e skin. 
Iedereen werd aan boord geholpen en we kregen koek en zopie, ja echt! Niets unieks voor Nederland dus, hier heet t alleen hot chocolate and a cooky. Rillend werd de hete drank welkom geheten in de afgekoelde lijven. Een beetje extra energie voor ontmoeting 2 : the dolphins..
Dat was nog niet zo gemakkelijk.. Het regende inmiddels wat en de golven werden ook wat hoger. Het bootje zocht dieper water op om vinnen te spotten en  ja hoor, daar waren ze. Dwz je zag een glimp en weg waren ze ook al weer. Toen werd de achtervolging ingezet. Onze bootsman loodste t bootje vlakbij hun en we moesten vlot te water. Het water was erg troebel en de dolphins snel…Niet iedereen zag dit zitten, maar ik wilde t niet missen. Verschillende pogingen werden ondernomen om maar zo dicht mogelijk bij t stelletje te komen, het waren er maar n stuk of 5 schat ik. Liz, come over here and jump when i say!
And i jumped , dreef met enkele anderen tussen de golven terwijl t bootje n omtrekkende beweging maakte om de club dolphins onze richting op te drijven. Ik keek van boven naar de situatie en zag mezelf in open water, zonder zichtbare bodem op zoek naar dolfijnen. Bizar…Wat er ook gebeurt: don’t  panic ! had er ook in de regels gestaan. Stom zoals zoiets dan gelijk bij je oppopt . Ik hervond mezelf, dreef een tijdje op mn rug, ademde rustig door mn snorkel en bleef dichtbij de rest van de groep. De Flippers waren niet met zoveel, maar ik heb ze wel ontmoet. Een had zelfs een jonkie bij zich, gracieus bewogen ze zich door t troebele water. Helaas dus niet zo goed te zien als de seals,maar wel dichtbij genoeg om t idee te hebben “samen" te hebben gezwommen. 
Ik was blij om weer in t bootje te kunnen klauteren,de 10 minuten waren voor mij genoeg om voldaan te zijn. Toen we even later terug voeren realiseerde ik eigenlijk pas wat ik állemaal gedaan had. En toen ik een paar dagen later bij Venus bay een kustwandeling liep en in de verte de dolphins boven zee zag springen nog meer.  Het is echt mn ding niet ,vond t rete spannend , maar ik kijk terug op n bijzondere ervaring. Voor even is t oké,kon ik mezelf over mn angsten zetten. Was t echt genieten??? Ik hou van helderheid en zichtbare grond onder mn voeten. Letterlijk en figuurlijk!